батырлар, хандар мен колбасшылар, айтыскерлер мен ертекшілер, билер мен серілер - бәрі де өздері өмір сүрген заманның объективті кұбылыстарын тілге тиек етіп, жалпы алғанда жоғарылай даму тенденциясы шеңберінде казак халқының коғамдык, саяси, мәдени, сайып келгенде философиялык ойлау жүйесінің күрылымын жасады. Олар - анайы реализм, білімнің негізгі жактары, екрін ойлау, деистік жэне пантеистік көзкарастар, адамгершілік, ізгілік, имандылык, зорлык- зомбылыкка карсы күресу, хұқтьщ саяси және философиялык жактары, мемлекет, коғам, жеке адам мэні, тағы баскалар еді. Осы аталған көзкарастар сыңаржактыкка, консерватизмге, токыраушылыкка жэне білімсіздікке, казак халкының прогрессивті дамуына кедергі болатын баска да кемістіктерге қарсы бағытталды. Бүны да казак философиясының калыптасуы мен дамуының өзіндік ерекшелгі деп атап айтуға болады (Қасабек А., Алтаев Ж. Қазак философиясы тарихы. А., 1998). Қазак халкының философиялык дүниетанымын арнаулы зерттеген талым О.А. Сегізбаев казактардың ой қызметінің алғашкы кезендерінде дүние мен оны тусіну туралы информацияны жинап, сактайтын жэне жалғастыратын коммуникативтік функцияны аткарған модельдік-бейнелеу (таска қашалған суреттер) мен символдык-белгілік (таңба-ру белгілері) жүйелердің орнын баскан вербальды-дискурсивті ойлау орта ғасырларда калыптасканын айтып, “енді басты рольді халыктың ауызекі тілі аткара бастады, бірак бұл түрмыстың коммуникация функциясының аумағынан шыкпайтын тіл емес,
