өзінің өмір сүру тәсілінің ерекшелігіне сай кабылдаған. Жаңа дэуірге - машиналык индустрия пайда болғанға дейін - казак жеріндегі ең тиімді шаруашылык формасы көшпелі мал шаруашылығы болды. Сондықтан, біздің арғы бабаларымыз мындаған жылдардың шеңберінде осы іспен айналысты. Ол, біріншіден, табиғатка бас иіуді, оған табынуды талап етті - казак халкы баска да Шыгас халықтары сиякты ешкашанда табиғатгың патшасы болу, оны ѳз еркіне сай етіп кайта ѳзгерту максатын ѳз алдына койған жок. Сондыктан, ежелден казак халкының қазіргі тілмен айтканда экологиялык санасы биік етеді, оған тэн саяси формалар - сотые демократиясы, эрі кеткенде - алташкы феодалдык катынастар, дамыган феодализм казак жерінде ешқашанда болтан жок, ол кѳшпелілік шаруашылык формасының табитатынан шытады. Екіншіден, казак философиясында онтологиялык (болмыс) жэне гносологиялык (дүниетаным) мэселелерден гѳрі адам мэселесіне кѳбірек көңіл бөлінеді; Үшіншіден, адам мәселесі, казіргі тілмен айтқанда, көбіне экзистенциялдык тұрғыдан каралады және ол кѳшпелілік өмір туган жеріңнің ұлан-гайыр уақыт пен кеңістік әлемінде жалпы дүние болмысымен барынша бауырластыгын сену көркемдік таным игілігінің маңызды бір шарты болып табылады. Кешегі мен бүгінгінің бэрін аялап, адамзат ұрпағын бір-бірімен сабактастырып жатқан алмаймыз. Бұл дүние - нақты кұбылыс пен адам бауырластытынан туатын шындык. Төртіншіден, көшпелі халықтың арасындагы әлеуметтік айырмашылыктар аэ болгандықтан тендікке негңзделген эділеттілік кұндылыгы. Сондыктан да бүгінгі танда жүріп жаткан кайта әлеуметтік топталу - рестратификация - (аса байлар мен катар кедей,
