үшін де игічікті мойындаймыз. Ол сонымен бір уакытта соның өзі үшін ұмтылытын эрі объективті, эрі субъективті мағынадағы игілік жэне жоғары кұндылык, менің өзімді де байытатын кұндылык болуы керек. Бірак бұл екі ұшты шартгы калай жүзеге асыруға болады жэне оның өзінде кайшылык жок па? Объективті мағынадағьі игілік деп біз баска ештеңеге кызмет етпейтін жэне оған үмтылу оның ішкі қүндьиығымен акталатын ѳзіне ѳзі толымды кұндылыкгы немесе ѳзіндік максатты түсінеміз; суъективті магынада біз керісінше, ѳзімізге жағымды, кажет, пайдалы, ягни ѳзімізге жэне біздін, субъективті кажеттіліктерімізге катысты кызметтік сипаты бар, сондыктан біз жогары максаттык мэні жок, тек біздің жаксы тұрмысымыздың қүралы ғана болатын нәрсені түсінеміз. Бірак егер біз осындай эртүрлі және карама-кайшы сиякты сипаттарды біріктіретін игіліктерге канағаттансак, оларды біз тым күрығанда ойлай апатын жэне осы мағынада болуы мүмкін нәрселер деп түсінеміз. Біз ол туралы армандағанда, оны накты көз алдымызға елестеткенде бұл дерексіз карама-қайшьшық бізге тіптен кедергі келтірмейді жэне біз оны мүлдем байкамайтынымыз анык; кателіктердің ѳзі біз осы ұғымдарды түсіндіруге колданған дерексіз аныктамалардың өздерінде болса керек. Бірак ѳзіне ѳзі толымды игілік - объективті мағынадағы игілік - бізді канагаттандырмайды; тіпті менің ѳзім катыспайтын жэне меніқ ѳмірімді нэрлендіріп, жылытпайтын абсолютті бастауга кызмет ету оган магына бере алмайды. Бірак субъективті мағынадағы игілік те - субъективті рахаттану, куаныш, бакыт - маған магына бере алмайды, ѳйткені біз кѳріп отырганымыздай, тіпті «не үшін» деген сұракпен уланған кез-келген ең бакытты өмірдің де өз өздігінде мағынасы жок. Біз мағыналы өмірдің шарты ретінде