билеушісі. Жэне адам болмысы жаңа негіз табады: жаңа сүйену тірегі - 281
аян, жаңа еркіндік ашылады. Діни философ ретінде Р.Гвардини ортағасырларды адамзат тарихының ең жоғарғы дэуірі ретінде бағалайды, өйткені мұнда адамзаттың өмір сүруі мен оның натыз шынайы пайымдалуы толық сәйкестікте жүзеге асты. Оның есептеуінше ортағасырлык адамның танымға деген кұмарлығы ерекше, ол болмыстың рухани конструкциясын шығару үшін акиқаттың түщ-иығына шомады. Бүл дэуірдің адамы үшін акикат кұдіреттілік беделінде - інжіл мен шіркеу ілімінде жэне табиғилык беделінде - антикалык еңбектерде жасырынған. Ортағасырлардағы адам әлемді суреттемелер түрінде символикалық түрінде ұғынады. Болмыстың тұтастығын сезіне отырып, ортағасырлык адам Құдайдың беделін тұсау ретінде емес, абсолюттікпен байланыс ретінде жэне жердегі сүйеніш тірегі ретінде кабьшдайды. Философтың пікірінше, жаңа заманның суреттемесі XVIII ғасырдан бастап калыптасады. Бұл адам өмірі мен шығармашылык әрекетінің эртүлі саласынан өзін көрсетеді. Мысалы, ғылым осыған дейін дінмен анықталатын өмір мен әрекеттің түтастығы түрінде өмір сүріп келген мәдениеттің дербес аймағы ретінде бөлектеніп шығады. Саясат саласында жеке нормалар туралы көзкарас калыптасады. Макиавелли саясаттың жаңа нормалык сипатын жариялайды: мемлекеттің күші мен куатына жету саясаткерлерді азаматтык еркіндік пен моральдык принциптеріне кайшы келетін күралдарға жүгінуге
