“жаратушы” болып шығады. Сонымен катар Р.Гвардини діни философ ретінде Жаңа заманның суреттемесінде осал идеялар мен адасушьшыктарды тауып, олар әлемнің бұл картинасының күйреуіне жэне бұл дэуірдің өзінің жойылуына әкеледі деп есептейді. Қазіргі заманғы тенденцияны ол өзгермелі дүниетаныммен байланыстырады: “адам әлемді өз-өзінен бар, сенімді, жылы ұя ретінде сезінуден калды. Әлем бөтен нэрсеге айналды жэне өзінің бұл жаңа сапасында ол жаңа діни мэнге ие болды”. Бұл жаңа діндарлык элемнің ортасындағы адамның жалғыздык сезімінен туындайды, адамзаттың соңғы жиекке жетуін сезінуден жэне онда жоғалып кетпес үшін батыл болып, жауапкершілікті өз колына алуды сезінуден келіп шығады. Ф.Ницшенің, М.Вебердің, П.Сорокиннің және Р.Гвардинидің жоғарыда карстырылған конценциялары мэдениет теориясы мэселесіне катысты эртүрлі тэсілдерді білдіреді. Бұл концепциялардың эркайсысы мәдениет сиякты күрделі феноменнің алуан түрлі картинасы туралы көзқарасты эртүрлі ғылыми жэне дүниетанымдық позициялар тұрғысынан береді. Мэдениеттің алуан түрлі типтері туралы мэселе мәдениеттің тарихи формаларын зерттеу кырынан кең карастырылды. Мұнда екі тенденция байкалады: антитарихилык жэне тарихилык. Біріншісіне, тұтас тарихи процесс ретіндегі “элемдік мэдениет” ұғымын теріске пп>іғаратын оқшау мэдени тұтастыктар (типтер) теориясы жатады. Екіншісіне, керісінше, элемдік мэдени-тарихи дамудың тұтастығын бекітетін, оның кезеңдері мэдени-тарихи типтер болды деп есептейтін концепциялар жатады. Н.Данилевскийдің, О.Шпенглердің, А.Тойнбидіц оқшауланган
