Р.Гвардинидің мэдениет теориясы: элем суреттемесі мен болмысты сезіну. Романо Гвардини (1186-1968) - батыстъщ католик философы жэне теологы. Өмірді католицизм тұрғысынан түсіндіреді. Өмірдің басты қасиеті "бір-бірін үнемі өзара теріске шығаратын жэне бір мезгілде бірігетін" карама-кайпшлықтар деп есептейді. Оның "Жаңа заманның ақыры" деп аталатын еңбегі адамның элем туралы көзкарасы мен болмысты сезінуімен байланысты әлем 2 8 0
суреттемесшщ ѳзгерісі туралы мэселе контексіндеп мәдени-тарихи дэуірлерді айыру тұргысынан ерекше кызығушылык туғызады. Бұл мэдени-тарихи тұтастыктардың өзіндік типологиясын білдіреді. Автор батыстык (христиандык) тарихтың дэстүрлі жіктелуін білдіретін мэдени- тарихи дэуірлерді қарастырады: антикалык заман, ортағасырлар, жаңа заман. "Белгілі дэіуірдің адамы әлемді калай көре алады жэне өз болмысын калай сезінеді?" - деген сұракка жауап бере отырып, өзінің батыстык мәдениет типологиясы концепциясын ұсынады. Антикалык адам әлемнің негізінен шығып кетпейді, бұл әлемнен тыс жерде оның сүйенер тірегі жок, - деп жазады Р.Гвардини. Антикалык адам оның сыртынан карауға ұмтылмайды да. Өзінің бүкіл сезімдерімен, көзкарастарымен жэне іс-эрекеттерімен ол әлемде өмір сүреді, ол элемді іштей ғана пайымдайды. Әлем эркімнің жэне барлығының өз орны бар бүтіндік ретінде кұрастырылмайды, сондыктан да өмір еркін болып кала береді. Бұл антикалык философияда, ғылымда, дінде, саяси өмірде аңгарылады. Антикалык адамға әлем кұдіретті болып көрінеді: ол ішкі кайнар көзден туындайды. Ол тағдыр белгілеген жолмен козғалады, алайда
