тудырды, ѳйткені оларда адамның бүкіл коғамдык мәні, кабілеті мен шеберлігі бейнеленетін еді. Процесс барысында субъекттің өзі де өзгереді: оның кабілеттері дамыды, кажеттіліктердің көлемі мен курамы, оның санасының деңгейі өзгерді. Әдебиеттерде кажеттілік пен эрекетгің байланысы мен өзара байланыстары туралы кеңінен карастырьшса, бұл диалектиканы эстетикалык мэдениеттің дамуына да қолдануға болады. Әлемді эстетикалык игерудің ең жоғарғы жэне күрделі формасы өнер болып табылады. Онда коғамды ғана емес, оның танымын да игерудің шексіз мүмкіндіктері бар, сонымен катар эикалык, эстетикалык, моральдық, философиялык жэне өзге принциптер орын алады. Мұндай мазмұнға дизайн да, эстетикалык әрекеттің өзге түрлері де ие бола алмайды. Өнердегі субъекттің нактылығы интеллектуалды тұрғыда күрделі, эмоционалдық тұрғыда толык жэне руханилыктың деңгейімен тығыз байланысты. Онда ұлттык сананың, ұлттык төлтумальшыктың элементтері өте нэзік көрінеді жэне көбіне оны аныктау киынға соғады. Өнердің эстетикалык табиғатында ұлтжандылык көрінісінің орасан зор мүмкіндіктері бар. Эстетикалык мэдениеттің мазмұны кең жэне алуан түрлі. Форма мен мазмұнның байланысы, олардың органикалык тұтастығы мәдениеттің өмір сүруі мен дамуының негізгі аныктаушы шарты болып табылады. Өнерде бұл байланыс айкын көрінеді. Өнерге катысты оның формасы бейнелі (обазды) деген тұжырым мойындалған. Алайда бейнелік форма тек өнерге ғана тэн бе? Эстетикалык мәдениеттің өзге түрлеріне катысы жок па? Өнерде образ өзінің жеке касиетінде көпшіліктің белгісі мен
