сапасын білдіреді. Ал біздің тұрмыстык карым-катынаста, “имидж” шеңберінде бұл кандай орын алады? Эстетикалык бағдардағы ғурып та берілген “имиджде” “тәрбиелі адамның” жүріс-түрысында барлык тартымды нәселерді, жүріс-тұрыс белгілерін бойына жинактайды емес пе? Дэстүрлі кауымдастыктардағы “топтык бақылау” да индивидуумның жүріс-тұрыс калпы карым-катынас дәстүрінің қалыптастырған “имиджіне” идеалды сәйкес келуін катаң бағалайды. Бір ұлттык мэдениеттегі карым-қатынас жэне жүріс-тұрыс нормасын өзге ұлттык мэдениеттің кабылдамауы мүмкін. Өнермен салыстырғанда тұрмыстык карым-катынас дәстүрдің сакталуымен сипатталады. Ол ғасырлар бойы сакталуы мүмкін. Алайда эстетикалык мәдениеттің бул саласы элеуметгік процестің жеделдеуіне сай адам болмысында, іске асып жаткан өзгерістерге бейім келеді. Мысалы, өмір темпінің жеделдеуі, бос уақыттың азаюы тұрмыстык ғұрыптардың бірте-бірте жоғалуына, оның формальдылығының кыскаруына әкеледі. Енді ХІХ-ХХ ғасырдағы көркем мэдениеттің динамикасына тоқталайык. XIX ғасырдың өркениет дамуы тарихындагы, нақтылықты көркемдік игеруден көрінетін бетбұрысты кезең болғандығы белгілі. Бір ғасырдың ішінде Ағартушылык Романтизммен, Реализммен, 306
Декаденттікпен алмасты. Романтизм нактылыкты жоғары идеал тұрғысынан теріске шығаратын мэдениеттін барлык саласын қамтыған көркем мэдениеттегі стильді білдіреді. Романтизмнің өзіндік санасының философиялык формасын (онда декаденттік мотивтердің бар екендігіне карамастан) жоғары тұлға идеясы түрінде Ф.Ницше жасады. Декаденттік
