7. Е К П І Н
Сөзді айтқан кезде сөз ішіндегі барлық буын
біркелкі айтылмайды. Екі буыннан не одан көп
буыннан тұратын сөздердің құрамына енетін бу-
ындардың біреулері солғы ны рақ, әлсіздеу, кел-
телеу, енді біреуі басқаларына қарағанда анағұр-
лым айқы ны рақ, созы лы ңқы айтылады[ Сөз
ішіндегі бір буы нны ң өзге буындардан дауыс-
тың созылыңқылығы, әуезділігі арқылы оқш ау-
ланып айтылуын екпін немесе буын екпіні, яки
сөз екпіні дейді. Екпін түскен буынды екпінді
буын дейді^ Қазақ тіліндегі алғаш қы буыны мен
соңғы буыны ды бы сты қ құрамы ж ағы нан ал-
ғанда бір-біріне айна қатесіз ұқсас болып ке-
летін
баба (ата-бабад£Т£нп£п), шеше (әке-шеше
дегендегі),
тете (өзіне тете інісі
дегендегі),
шаша
(су аттың шашасынан келеді
дегендегі),
бұлбүл,
дүлдүл
тәрізді бірлі-жарым екі буынды сөздер
бар. Осылардың әрбіреуінің құрам ы ндағы бу-
ындарды өзара салыстырып көретін болсақ, ды-
быстық тұрғыдан бір-біріне ұқсасты ғы на қара-
мастан, олардың алғаш қы сы мен кейінгісінің
айтылуында бір-бірінен елеулі айырма бар екенін
айқын аңғарамыз.
М эселен,
баба
деген созді айтқан кезде оның
соңғы буынындағы
-ба
бастапқы буындағы
ба-
мен салыстырғанда анағұрлым созылыңқы, ана-
ғұрлым нығарлы, котеріңкі дауыспен айтылады.
Оны есту арқылы ғана емес, алғаш қы буында-
ғы
а-
мен соңғы буындағы о-ны айтқан кездегі
адамның жағының ашылу ш ама-ш арқына қарап
та аң ғаруға болады. С оңғы а-ны айтқан кезде
жақ алғаш қыға қарағанда мейлінше кең ашыла-
ды. М ұны байқау үшін осы екі буынды айтуда-
ғы үстіңгі ерін мен астыңғы еріннің ара қаш ық-
тығын жай көзбен назарлаудың өзі-ақ жеткілікті.
Сөз ішіндегі бір буынның өзге буындардан
ерекш еленіп, басым үнмен айтылуы - қазақ
сөзінің бойына аса тән фонетикалық заңдылық-
ты ң бірі. Демек, бұдан екпін түсетін буын бар
жерде, сөз ішінде екпін түспейтін де буындар-
дың болу ш арттылығы келіп туындайды. Көп
буынды сөздермен қатар қазақ тілінде бір буын-
ды сөздер де барш ылық. Кейде біріне-бірі ілес
айтылған бір буынды сөздердің екеу ара бір ек-
пінге ие болатын кездері болады. М әселен,
ол
күн де келеді
дегендегі бір буынды сөздер
күн
есімі мен
де
шылауы екеу ара бір екпінге ие, бұл
жердегі екпін есім сөзге түсіп тұр. Ж алпы дер-
бес мағыналы сөз атаулы екпінсіз айтылмайды.
Дыбыс құрамы бірдей екі буынды бір-бірінен
ажыратудың бірден-бір олшемі - екпінділік пен
екпінсіздік. Д ы бы сты қ тұрғыдан бұларды бір-
бірінен ерекш елейтін бұл жерде озге белгі жоқ.
А йталы қ,
іиеше
созіндегі
ше-ше
деген ұқсас ке-
летін буындардың арасындағы айырма тек алғаш-
қы сы ны ң екпінсіз, соңғы сы ны ң екпінмен ай-
тылуында ғана.
Ал енді ды бы сты қ құрамы тепе-тең емес,
бірақ буындары бір оңкей дауыстылармен ке-
летін создердің айтылу ерекшелігіне назар ауда-
рар болсақ та, дәл жоғарыда әңгімелеп откен
жай байқалады.
М эселен, ша-ма-ла
деген етістік
создің үш буыны да
а
дауыстысының қаты сы -
мен жасалған, алайда екпін тұрғысынан бұл бу-
ындардың айтылуында біркелкілік ж оқ, екпін
соңғы
-ла
буынына түскен, сондықтан ол создің
біры ңғай
а
дауыстысымен келген озге буында-
рынан созылыңқы, әрі котеріңкідауыспен тегеурінді
айтылған.
Б у ы н д а р д ы ң іш ін д е гі д а у ы с т ы л а р д ы ң
түрліше болуы да, біроңкей болуы да әбден ықти-
мал, бірақ дербес мағы налы соз атаулы еш қа-
шан екпінсіз айтылмайды. Мысалы:
Қолынакам-
шысын үнсіз ғана алды да, касындағы карашала-
рына суык қабакпен “эзірлен ” деген емеурін
білдірді
(Әуезов).
'Ф онетикалы қ тұрғыда соз екпіні
Достарыңызбен бөлісу: