4. мереке ашылған кезде
Қазақ қоғамында, әрине, адамдардың мүліктік жағдайы бойынша бөлінуі болды: байлар (бай),
кедейлер (кедейлер). Бірақ мүліктің саны баямға сұлтандар ретінде артықшылық бермеді. Тек
би – рулар мен тайпалардың жетекшілері ерекше құқықтарға ие болды. Билердің (бектердің)
әсері олардың көптігі мен күшімен де, шығу тегінің ежелгі болуымен де анықталды.
Оларға
сот, әкімшілік және әскери билік тиесілі болды. Би сұлтандармен бірге жалпы мемлекеттік
істерді шешуге қатыса алды, құрылтайда бірге болды. Бии Шыңғыстықтар мен "ұлттықтан
жоғары" таптарға қарама-қарсы "ұлттық ақсүйектер", "қара суйек"элитасын құрады.
Жеке еркек кулдар мен әйелдердің категориясы болды кюн-құлдар, иесіне жеке тәуелді
қоғамның құқықсыз тобы.
Құлдыққа негізінен басқа халықтардың әскери тұтқындары - түрікмендер, орыстар,
қырғыздар,
ойраттар және т.б. қазақтарды құлдыққа айналдыруға болмайды. Құлдар қауымдастықтың
құрамына кірді, ең ауыр және лас жұмыстармен айналысты. Қарапайым қауымның құқықтары
оларға қолданылмады. Жалпы, құлдық институты онша дамымаған.
Осылайша, қазақ қоғамы негізінен әлеуметтік жағынан біртекті болды (ақсуйек пен құлы
халықтың елеусіз пайызын құрады) деген қорытынды жасау қажет.
Таптық саралау болған
жоқ, таптық күрес болған жоқ, бұл қазақ қоғамының әлеуметтік құрылымының
тұрақтылығының себебі болды. Бұл тұрақтылық XVIII ғасырдың аяғы мен XIX ғасырдың
басында ғана бұзыла бастады.
Достарыңызбен бөлісу: