Алашшыл жас 2013  №1  (3)

ашшыл жас

2013  №1  (3)

КЕШЕГІ СТУДЕНТ - БҮГІНГІАҚЫН

Дара талантты айтыс ақыны

Әсия  Беркенова  Әйіпқызы  Қостанай  облысы, 

Әулиекөл ауданы  Сұлукөл  аулында  1950 жылы  дүниеге 

келген.  1972  жылы  Қазаң  мемлекеттік  қыздар 

педагогикалъщ  институтының  филология  факулътетін 

бітірген.  1 9 7 2 - 9 7   жж.   На у р ыз ым,   Әулие көл 

аудандарында мүгсиіім  болып  ңызмет  атңарңан.  1997- 

2000 жж.  Қостанай  ңаласындагы  Мемлекеттік тілді 

ж еделдете  үйрету  орталыгында,  2000  жылдан 

А.Байтұрсынов  атындагы  Қостанай  мемлекеттік 

универститетінде ңызмет жасап келеді.

Кенен Әзірбаевтын  100 жылдығына арналған 

республикалық айтыстың бірінші орын жецімпазы, 

Абылай  ханнын  280  жылдығы,  әнші  Мұхиттың  150 

жылдығы,  Қажымұқан  палуаннын  120  жылдығы, 

Шакшақұлы  Жәнібек  батырдыц  300  жылдығына 

арналған  айтыстарда  дара  талантымен  танылған, 

«Жарасым»  атты  қыз-жігіттер  айтысында  Сара 

атындағы  жүлденін  иегері  атанған  жэне  Монғолия, 

Қытай,  Өзбекстан,  Қарақалпақстан,  Ресей  және 

Қ а за қ с т а н   а қ ы н д а р ы н ы ц   а р а сы н д а   өткен  

х а л ы қ а р а л ы қ   а й т ы с т ы ң   ж ү л д е г е р і  Ә си я  

Беркеновадан сүхбат алған едік.

-   Сіздің танымал ақын екеніңізді білеміз. Осы ақындық жэне өнер жолына 

тусуінізге не себеп болды? Осы жайлы азырақ сыр шертсеңіз.

-   Ақындықка бейімділігім оқушы кезімнен басталды: қабырға газетінің редакторы 

болдым, әдебиеттен шығармаларға өлеңмен ой-түйіндерін, теңеулер жазатынмын. Мемлекеттік 

емтихандағы (қазақ әдебиеті) шығарманы да өлеңмен жаздым. Мектепте  Бейімбет Майлиннің 

«Шүғаның  белгісі»  шығармасы  бойынша  спектакль  қойып,  сонда  Шүғаны  ойнайтынмын. 

Сенің  өнеріңді  ауыл  болып  көреді,  қолпаштайды,  мақтайды.  Осының  бэрі  де  баланы 

канаттандырып, бойындағы үшқынды үрлей береді екен ғой.

-   Студент кезіңіздегі өлеңіңізге негізгі арқау болган тақырыптар қандай еді? Және де 

қазіргі  таңда  өз  шыгармашылыгыңызды  қандай  тақырыптармен  толықтарып 

жатырсыз?

-   Студент кезімде өлең жазуды қойып кеткенмін. Достар арасындағы экспромт

әзілдер болмаса, күрделі өлеңдер жазбадым. Қазіргі кезде шығармаларым көңіл-күй лирикасы, 

элеуметтік-коғамдықтақырыптарғаарналған.

-  Қандай кездерде өлең жазасыз? Ақындық шабытыңызга қандай жагдайлар себеп 

болады?

Өлеңді өзімді ойландырып жүрген жайларға селт етізген сәттерде жазамын.

-   Осы күнге дейінгіжеткен жетістіктеріңіз туралы айтын берсеңіз.

Өткен  ғасырдың  80-жылдардан  бері  жүзден  аса  айтысқа  қатыстым.  ҚР  халық  ақыны, 

Оқу-ағарту  ісінің үздігі,  ҚР  білім  беру  ісінің  кұрметті  қызметкері,  А.  Байтүрсынов  медалінің 

иегері т.б.

-  Қазақ мемлекеттік  қыздар  педагогикалық университетінің  1972  жылгы  түлегі 

екенсіз.  Осы  орайда  бізге  қызықты  болып  отырганы  сол  сіздің  кезіңіздегі студенттердің 

өмірі, көзқарасы қандай еді?

-   Жалпы,  біз  отаншыл,  үятты,  сөзі  мен  ісі  ажырамайтын  ұрпакпыз.  Еңбектен 

қашпайтын, терең білім алуды басты міндет жэне оқу бітірген соң елге барып қызмет жасауды 

борыш деп санадық.

-  

«Мені өнерге жақын еткен де, ақын еткен де ұстаздарым» деп бір кезде 

сұхбат 

берген екенсіз.  Осыган кеңірек тоқтала кетсеңіз.

-   Мектепте Сағындық Досмағамбетов атты домбырадан үстазым болды. Ал, эн

айтуды өте ерте,  5-6 жасымнан бастадым, Мектепте драма үйірмесіне де қатыстым. Әлі күнге 

дейін  Қаратай  Сәрсенбаев,  Сағындық  Досмағанбетов,  Күлэш  Құрманова,  Күлэш 

Маметанова  сияқты  арамызда  аман-есен  жүріп  жатқан  ағай-апайларыма  мейрам  сайын

18

КЕШ ЕГІСТУДЕНТ - БҮГІНГІАҚЫН

Алашшыл жас

2013  №1  (3)

хабарласып, кұттыктаймын, жагдайларын біліп қоямын. Өзіміз біраз жасқа келсек те қарт ұстаздарым 

баладай  айналып-толганып,  риясыз  көңілден  ризашылықтарын білдіріп  жатады.  Мен айтысқа барып 

жургенімде «баласы атқа шапса, анасы үйде тақымын қысады» дегендей, бір тілеулестерім де осы ұстаз- 

дарым болды деп білемін. Олардың менен күткен үміті көп еді. Мен өмірде айтыс акыны болмасам да, 

бэрібір тұпға боларым анық еді. Өйткені, бала кезден өте белсенді жэне азаматтық үстанымдарым айқын 

болды. Айтыс соны жүртқа жария етті.

-

 

Айтыста  қогамдагы  түрлі  көкейтесті мэселелерді  тілге  т иек  етіп  айтып  келдіңіздер. 

Соган байланысты қогамда өзгерістер болды ма?

-  Біз айтыска арқау еткен мәселелердің казір қоғамда орнын тауып, жөнге келгендері

бар.  Мысалы,  Наурызды  алайық.  Қазір  бүл  елімізді  қойып,  халықаралық  мерекеге  айналды.  Салт- 

дәстүрлеріміз де жанданып, әспеггеліп отыр. Жоғарыга жалтактаған, «аға халыққа», еліктеген кеңестік 

дэуірде адамдардың санасында қалыптасқан кейбір түсінікке де жаңа көзқарас  қалыптасты.  Мысалы, 

мен  сол  жылдары  «Орыстың  қайыңы,  кысы дейміз,  Қазақта  кыс  боп,  қайың өспейтіндей» деп  айтып 

жүрдім.  Қазактың кен  байтақ жері дегенде  қылтанак өспейтін  бетпақ даланы  елестетер едік.  Мүның 

барлығы  да  отарлық  жымысқы  саясаттың  ықпалымен  қазақгардың  шөлді  аймақтарга  ысырылып 

кеткендігінен деп ойлаймын. Әйтпесе, казақ даласының басқа шалғайын былай қойганда Қостанай өңі- 

ріндегі  Аманқарағай,  Арақарағай,  Наурызым  ормандарын  қайда  қоясың?  Осындағы  қарағай,  қайың 

халқымыздың санасына неге сіңісті болган жоқ дейсіз. Болды ғой. Қазақ сүлу қызын қайыңга, қайратты, 

бойшаң  жандарды  қарағайга  теңеген  жок  па?  Ал  тіпті,  Бибігүл  Төлегенова  айтатын  «Қызқарагай» 

эніндегі  қызқарагай -  орыстардың «голубая  ель» дейтін  шыршаның қысы-жазы  көгілдір түсті болып 

түратын  сүлу түрі.  Шынында  «қызқарағай»  керемет атау  емес  пе?!  Айтыс  жаксының  бэрін  өзінен 

бүрын өзгеге жамайтын әдетімізден арылуға ықпал етті деп ойлаймын. Рухты көтерді.

-

 

Институт  қабыргасында ж үргенде де ақындыгыңыздың  одан әрмен дамуына эсер еткен 

ж агдайлар  болган  иіыгар.  Қазіргі  кезде  студенттермен  тікелей  қандай  ж үмыстар  жүргізіп 

ж үрсіз?

-   Студент кезімде өлең жазған жокпын. Ал конңерттерге Галина Қарамолдаева домбырамен эн 

салуға  шығаратын.  Ол  сол  кезде  музыка  факультетінің  студенті  еді.  Мен  2000  жылдан  бері 

А.Байтұрсынов  атындағы  Қостанай  мемлекеттік  универститетінде  кызмет  істеймін.  Осында  «Өнер» 

атты студия ашып, талантты жастарды тәрбиелеумен айналысып жүрмін. Студияда хореография, вокал, 

домбыра жэне поэзия сыныптары бар.  Біраз шәкірттерім «Шабыт» фестивалінің лауреат, дипломанты 

болды.

-

 

Ж алпы студенттік өмір -  ең қызықты кезең деп ойлаймын.  Сіздің студенттік өміріңізде 

қандай есте қалар оқигалар болды ?

-   Есімде  қалған  қызықты  окиғанын  бірі  -   2  курстың  мамыр  айы.  Күндіз  калада  3  балдық 

жерсілкінісі болган.  Біз түстен кейін оқитынбыз.  Сабак енді  басталган кезде біреу (хатшы  кыз болуы 

мүмкін) «Аудиторияны босатып, тез далаға шығыңдар. Жобалау институты жер сілкінісі қайталанады 

деп хабарлады» деді. «Шетел эдебиеті» сабағы еді. Оқытушы Юіавдия Ивановна Кочева кесек денелі, 

келбетті кісі болатын. Жүзге тарта кыздар шуылдап 3-кабаттан окытушыга карамастан даладан бір-ақ 

шықтык.  Клавдия  Ивановнаның  «Ой,  девочки,  подождите»  дегеніне  ешкім  құлақ  аспады.  Далада 

біршама тұрдық, жер сілкініс қайталанбады. Клавдия Ивановнаның бетіне қарауга ұялып, кешірім сұрап 

аудиторияга зорға оралдық.

-

 

Сіздің жолыңызды  қуып  келе жатқан  ақын  сіңлілеріңізге ардақты  ана,  қүрметті үстаз, 

айтыскер ақы нрет інде  ақыл-кеңесіңізді,  пікіріңіздіөлең жолдарымен қортындыласаңыз.

Студенттік балдәуренді бір кешіп,

Жас жүректен жүрген сәтте жырды есіп,

Өнерменен өргежүзсін қыздарым,

Үлагаты үятымен үндесіп.

Ата салтын сақтай білмеу-бүл айып.

Үлтымыздың үлылыгын үгайық.

Ақын қыздар, ең алдымен адам бол,

Қазақ қызы деген атқа лайық!

-   С ізгекопрахмет ,  шыгармаш ылықтабыс, отбасыңызга амандықтілейміз.

Сұхбат жүргізген:  Азиза Айдосова

Қазақ филологиясы жэне элем тічдері 

факулътетінің  4-курс студенті

/9

Мұкағали  Макатаевтын  туылған 

к ү н і н е  о р а й  ж ы л  с а й ы н  Қ а з а к 

мемлекеттік  қыздар  педагогикалы қ 

универснтетінде  акынды  еске  алу  кеніі 

үйымдастырылып  келеді.  «Мүкағали  -  

мәңгілік  жыр»  атты  студент  акындар 

а р а с ы н д а  о т к е н  б и ы л ғ ы  ж ы р 

м ү ш а й р а сы н д а ғы   ү зд ік   ө л е н д е р д і 

журналымыздын  осы  санында  үсынып 

отырмыз.

і ш ш ы л

 

жас

'13  №1  (3)

Нүртас Түрғанбекүлы

Әл-Фараби атындагы Қаз¥У 

2-курс студенті

Мүхамметкалидын рухына

Мүхаммедтің үмбеті  Қали акын,

Тірісінде болмаған жария тым!

ҮКүндіз оны құшактап  шуак ару,

Інірде акыл  айтатын  қария түн.

Тауды сүйдің айтқандай тау үлымын, 

Дарабозы жыр дейтін дэуірінің!

Қүлакка ілмей  кештің де өте шыктың, 

Өмір дейтін өзеннің дауыл үнін.

Таудан карайтүғының елді-  мекен,

Сол тауларды деген бе ең мен күзетем! 

Таудай болам дедің бе, элде акыным, 

Аспанға жакындағың келді  ме екен.

Ешкімге де демедің билік етем,

Алайда ажал бэрінен жүйрік екен.

Кең дүниеге сия алмай жүруші едің, 

Кеңсайға қалай ғана сыйдың екен.

Өзгерді адам, сен жоксың, ғасыр аман, 

Жарқ еттің де ғайып боп ЖАСЫН-АДАМ.

поэзия

Ак бүлттың бетінде бір шумак жыр, 

Аспанның көк сиясы  шашыраған...

Мені де өлең еттің сен жетелеп кеп, 

Ендігі одан ойым жок жеке кетпек!

Аға сенің түлеткен  кыран жырың, 

Мүсініңді тау койган мекен етпек!

Ей, өлең

Күн келіп баткан кезде үясына,

Жүрек дүрсіл кағады жиі ашына... 

Жанарымның мөп-мөлдір тамшы жасын. 

Каламымның косамын сиясына...

Таусылмасын тек кана өлең дейін,

Өлен түрсын, мен  мейлі  еленбейін!

Мен жанымның жартысын соған  берем, 

Ұзақ ғүмыр кешсін деп  менен  кейін.

Себебі  акын тілекші  эр үлына,

Әр кызына болінген жаны  мына... 

Ұзатады халкына бакыт тілеп,

Өзін кайрап өмірдің шарығына!

Поэзия сен солай жаратылдың,

Жырып алып ғүмырын бар акынның! 

Жүлып алып сезімін  ак кағазға,

Тіліп  алып жүрегін таң атырдың.

Асау өмір каласан окыранғын,

Жазам жырды,  мініп ап отырармын! 

Поэзия деген ол -  менмін елім, 

Жанарымнан қаласаң окып алғын!

20

поэзия

Ыкылас  Түрсынбекүлы

Әл-Фараби атындагы Қаз¥У 

2-курс студенті

Акынға арнау

Жыр...

Сенімен егіз үғым, білгенге,

Сенсіз өлең жетім тайдай адаскан.

Жек көрседе, жиіркеніп мың кеуде,

Тағы мыңы сені сүйіп таласқан.

Шипа болған акынға асыл емің,

Асыл емің өлеңге бас иемін.

Орныкканда мүң-кайғы, өлен жаздың,

Сондықтан да наркаска асылы едің.

Көк күшкан көркем ару жүрегінің,

От күшкан өлердегі ғашығы едің.

Шабыт кеп как желкеден алған кезде,

Ағып кеп тау суындай тасып едің.

Сырыңмен киял өрлеп, ғарыш кезіп,

Жырыңмен талай шыңды асып едін.

Сен сондай асыл едің...

Тар кеудеге сиыспай кен өлеңің,

Кеңөлеңмен көктемге кенелемін. 

Түңғиыккабатканда түрегелмей,

Сүрінбестен күлап ең, көрегенім.

Тау тағысы, жырынның сөзі бекім,

Бүлак боп шэрбаттайын тогілетін.

Өренің жырларыңды окығанда,

Өлеңің орнектеліп тогілетін.

Көл бетінде аккулар тербелгенде,

Аккуды атқан арсыздар тергелгенде.

Толегендей ағамыз өмір озса,

21

Бармауға лаж жоқ, акын жерленгенде.

Музаны  іздеп жаныңнан аласүрып,

Парақтар аударылмай  сенделгенде.

Өмірді сүрағанға жауап катпай,

Айтканың өмір мүңын  көргендерге.

Емхананы аралап күні бойы,

Сыркаттарга жырменен ем бергенде. 

Тойғандарға өмірдің мүң зарына,

Шыда деп,  шыдай түс деп дем бергенде.

Ғашык боп,  шын  ғашык боп сол адамға,

Бал іштің талай түсіп сергелдеңге.

Күпі  киген  казақтың кара олеңін,

Шекпен жауып өзіне өңгергенде.

Өлеңнің айналайын сыршылынан,

Кара өлеңнің табандап бір қырынан.

Тұнык кеште бүлдырап кете бардың,

Кырык бесте қиылыи кыршыныңнан.

Киылып  кыршыныңнан...

Сен  өленсін өйткені...

Қүрсауға сап,  күрмегенде кек мені,

Айтар назым, тірі жанға жетпеді.

Түйсіндің сен, түсіндің шын  сырымды.

Олар адам,  сен олеңсін ойткені.

Тағдыр түтін  шіріткенде окпені,

Мұң мен  нала итергенде шеткері.

Сол  кезде сен табылдың ғой касымнан,

Олар адам,  сен олеңсің ойткені.

Табиғаттан таса кылып тек мені,

Шеттеткенде, кеудеден сен  коктедің.

Мені  алдыңда болашакка беттедің,

Олар адам, сен олеңсің ойткені.

Сен олеңсің ойткені...

ялашшыл  жас

2013  №1  (3)

іашшыл жас

013  №1  (3)

поэзия

Қазыбек Сағидолла

Абай атындагы ҚазҮПУ 

2-курс студенті

Күйі келгесін  аз өлеңімніц...

(М.Макатаевтың туған күніне орай)

Күйі келгесін  наз өлеңімнің, 

Түңғнык сезім тасыған  атып.

Кара өлен түнған казак елімнің, 

Қоныпты  бүгін  басына бакыт.

Киынды казак көп күн  шеккенде, 

Тулаған толкын, теңіз боп көрдің. 

Өмір есімді өткінші өткелге, 

Поэзияменен  егіз боп  келдің.

Байыппен еніп бойына нүрдың, 

Кара өлеңіме шекпен жабасың. 

Өмірге келіп айыра білдің,

Бүл дүниенің ак пен  карасын.

Сырбаз сезімді  сүйіп ғаламда, 

Кұшағына еніп бар әлем  наздың. 

Аккулар  көлде ұйыктағанда, 

Кауырсын оймен кара өлең жаздың.

Акындығыңды  алка коремін, 

Жырыммен жазсам жүрек еміңді. 

Арындап алға тарта беремін, 

Жалындап жаткан жыр олеңіңді.

Со.і сәтте сені іздеймін...

Жанарым жабыркағанда,

Сезімім сабыр табарда.

Адалдык аңсағанымда,

Болар деп  ак ұппа карда.

Сол сәтте сені  іздеймін!

Кнналып тарыкканымда, 

Жалғаннан жалыкканымда. 

Болмашы бір ғана сәуле, 

Талпынам жарыкка, нүрға.

Сол сәтте сені іздеймін!

Армандап  киялдағанда,

Ғаламға спя алмағанда.

Жүрегім неше  бір түрлі, 

Түскенде күй арналарға.

Сол сәтте сені іздеймін!

Жадырап  шаттанғанымда, 

Арайлы  ак таңдарымда.

Жүрекке жылу беретін,

Жүргенде бактар маңында.

Сол сәтте сені  іздеймін!

Тасып  көп толғанымда да,

Жасып кеп талғанымда да,

Ғашык боп калғанымда да, 

Поэзия!

Сол сәтте сені іздеймін!!!

2 2

поэзия

Алашшыл жас

2013  №1  (3)

Асыл  Ерзат

Әл-Фараби атындагы ҚазҮУ 

ЖОО  дейінгі дайындық  кафедрасының 

тыңдаушысы

Аспанды  қайткан  қаздар әні тербер

(Ақиык акын  М.  Макатаевка сағыныш)

Мен сені  сағынганда...

Атар таң ақ құшағын ашқан  күліп, 

Асыккан Алатауға басталды үміт. 

Жырыңнан жасыл  көктем тіл кататын, 

Жас талдар жапырағынан жас тамдырып.

Мен сені  сағынғанда...

Жаздың жасыл  бакытын  жаскандырып, 

Сарғаюдың салмағын еске алдырып. 

Мендегі сағыныштың сазды эуенін,

Ақ каздар ала  кетті  аспанға іліп.

Мен сені  сағынғанда...

Аспанды  кайткан  каздар эні тербер,

Жок сурет дэл сол  күнгі  кезден  көркем. 

«Маған да канаттардың кағысын бер », 

Қайтейін, үша алмаймын, табытым- жер. 

Тамшы үзіліп түскен-ді  көзден  мөлтең 

Сондагы балаң жүрек дір еткен 

Жетерін  Алатауға сезген  бе ертең?

Мен сені сагынғанда...

Алып дала кымталган акша кар ең, 

Ауылға жеткізетін сокпак эрең. 

Сонардагы аңшының сайранынан, 

Тотыдай түрленетін  аппак элем.

Мен сені сағынганда...

Дабыл  кағып жететін дала жыры, 

Ерлігі, бабалардың даналыгы. 

Пенделердің қуаныш,  нала, мүңы,

Бал дәурені, бакыты, бала күні. 

Осынау дүниенің жаралымы,

Тіпті,  маған  өлең боп өрілетін,

Олім мен өмірдің аралығы.

Мен сені  сағынғанда, аяулы  акын, 

Көрсетер көк тірегін, шың асқарын. 

Қарашы,  көк пен жердің ұласканын. 

Аспаннын ар жағынан ак нөсердей, 

Соргалап  келе жатыр бір аскак үн. 

Мен сені сағынғанда...

Поэзия, сені іздедім

Поэзия сені  іздедім,

Құмдарда куратылып  калган бастан.

Дым тамбастан  кезеріп  калғанда аспан, 

Күнэлі топыракка тамған жастан.

Поэзия сені  іздедім,

Сырнай жел сыңсып айткан сол бір эннен. 

Беу, дүние, бебеу каккан домбыраммен. 

Сағымдар кәшкенде алга сан мұнармен.

Поэзия сені  іздедім,

Аппак кар косылганда аппак нұрмен,

Әр күннен  босағама аттап  кірген,

Сәбилер жүрегі айтқан тәп-тәтті үннен.

Поэзия сені  іздедім,

Сэттерден сағынышым  арта білген, 

Көктемнен  көркін жайған барша гүлмен, 

Арулар кірпігінен  гауһар  ілген.

Пөэзия сені  іздедім,

Әлемдегі  өт пен су, түнек,  нұрдан.

Бар бөлмыстан жырлары жыр тілеп тұрған. 

Асау акжал төлкыннан жүрекке ұрган.

Пөэзия сені  іздеймін,

Жүрегіме тек сәтке мамырла кұс,

Саган самғап барамын, сағым-ғарыш. 

Тартылып таусылғанша канымда ағыс, 

Іздеймін, пөэзия, сені  іздеймін.

23

013  №1  (3)

поэзия

Жүректен шыққан эр жырым -  эрбір 

тамшы жас

Ауырлап кетті, артылған сенім сезінем, 

Шаршадым, достым, бойдағы мынау төзімнен. 

Қоркыттың жэйін енді-енді сәл-пәл ұгынып, 

Кездерім болды-ау өмірден мынау безінген.

Амалым кұрып, ілесем мен де көшке енді, 

«Бэріне бірдей кожамын» дейді бөскендер. 

Қиялмен ғана армандап келем берместі,

Қуанам қалай,  берерін кештеу төккенге?

Ілесіп келем берместің еріп артынан,

Бұйыртқан боп елес, шақырса, қалай тартынам. 

Мейірімсіздердіңарбауы екен, сөйтсем ол, 

Жігерін талай жасыткан жастың талпынған.

Жия алмай есті, шағымда жүрген аңтарып, 

Маңдайдан сыйпар ағалар жолда каншалык. 

Жетелеп еені толкынға қарсы қайтадан,

Келеді дейді, өмірің жаңа басталып.

Жауказын өмір басталмай жатып түңілді,

Тап солай, достым, жаныма менің үңілгін. 

Жүректен шыққан эр жырым -  эрбір тамшы жас, 

Көктеп келеді мүндары шексіз көңілдің.

Алуа  Щ ржауова

Қазац филологиясы және 

әлем тілдері факулътетініц 

5-курс студенті

Қайран үлтым!

Сезіп жүрмін,

Сезіп жүрмін бэрін де,

Қарап түрсам тым кетіппіз әріге,

Енді міне, кеш секілді бэрі де.

Қазақпыз ғой,

Оған сірэ, ешкімнің жоқ таласы.

Бірақ, бірақ,

Өз тілімнің халі мүшкіл карашы,

Ай мен күннің аманында,

Өз дінінен безінгенде қайтесің,

Өз бауырың, қазағымның баласы. 

Жүрегімнің көп кой шіркін, 

Айтылмаған наласы,

Асқынғанын байқаймысың, 

Қоғамымның жарасы.

Басыныпты өзғе діндер 

¥лтымыздың санасын,

Өз-өзіңе жапсыруға, өзғелердің аласын, 

Асығасың одан нені табасың?

Қайран үлтым, қайда жүзіп барасың?

поэзия

жүктеу/скачать 1,95 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: