Нуржігіт Алтынбеков
87
Жүре болатын жергілікті меланоздар
тобына
созылмалы қатпамен
сырқаттанатындарда байқалатын ток ішектің меланозы және гипофиздың
аденомасы, гипертиреоз, қантты диабет дамытатын
терінің гиперпигментті
ошақтары (
қара
акантоз
) жатады. Меланиннің ошақты көбеюі пигментті дақтар
(беттің сепкілі, лентиго) мен пигментті невустарға да тән. Пигментті невустар
қатерлі ісік –
меланомаға
ұласуы мүмкін.
Жайылмалы гипомеланоз,
яғни
альбинизм
(латынша:
albus
– ақ)
тирозиназаның тұқымқуалайтын жеткіліксіздігінен дамиды.
Альбинизмге тән
бейне - шаш пен түк түбірінде, эпидемрис пен терінің өзіндік қабатында
(дерма), көздің нұрлы және торлы қабықшаларында меланин болмайды.
Ошақты гипомеланоз
(лейкодерма, яғни витилиго) меланогенездің
нейроэндокриндік реттелуі бұзылғанда (алапес, гиперпаратиреоз,
қантты
диабет), меланинге қарсы антидене түзілгенде (Хасимото жемсауы), терінің
қабынған немесе некрозды жерлерінде (мерез) пайда болады.
Асқазан–ішек
жолының
түрлі
бөлімдеріне
шашырай
жайғасқан
Достарыңызбен бөлісу: