250
Шежіре, заман хат, өмірбаян, мінездеме – бәрі де тарихтың
жемі есебіндегі нәрселер. Тарих олардың айтқанының бәрін
ала бермейді. Аударып, ақтарып түрлі жағынан қарап, түрлі
мағлұматтармен салыстырып, сипатталған мағлұматтардан
ғана алады. Тарихшылардың мақсаты уақиғаның уақытын ғана
көрсету яки не түрде болған тысқы сиқын ғана керсету емес, ол
уақиғаның болуына нендей нәрселер, нендей уақиғалар себеп
болғанын көрсетіп, ішкі мәнісімен де таныстыру.
Тарих беретін дерегінің түріне қарай бірнеше түрге бөлінеді.
Бүкіл адам баласы дүниеде қандай өмір шеккенін сөйлейтін
тарих «Жалпы тарих» деп аталады. Адам мәдениет жүзінде
жүрген жолдарын баяндайтын тарих «Мәдениет тарихы» деп
аталады. Мәдениеттің түрлі тараулары «Тарих тармақтары»
деп аталады. Мәселен, шаруа тарихы, өнер тарихы, дін тари-
хы, даналық тарихы, ғылым тарихы, әдебиет тарихы, тағысын
тағы сондай тарихтар.
Жалы тарихтар – түрік-монғол тарихы, қытай тарихы, жа-
пон тарихы және сондай бөлек-бөлек жұрттардың, ұлттардың
тарихы.
тарихи әңгіме.
Тарих жүзінде белгілі адамдар, нәрселер,
уақиғалар турасында сөйлейтін әуезелер тарихи әнгіме деп
аталады. Тарихи әңгіме тек лақап әңгімеден мазмұнның
шындығымен айырылады. Жұрт аңыз қылып айтып жүрген
әңгімелердің өтірігі көп болады. Тарихи әңгіме тарих асасына
сүйенетін шын әңгіме болады.
Мәселен, «Қазақ» газетінде басылған «Әзірет Сұлтан»,
«Тұрғанбай датқа» турасындағы әңгімелер тарихи әңгіме бола-
ды (нұсқалықтың 13, 14-інші нөмірлерінен қара).
Достарыңызбен бөлісу: