Әлеуметтік мобильдіктің бірінші түрі,
яғни ұрпақтар арасындағы
мобильдік ұзақ мерзімдік процеске, ал, екінші түрі, яғни ұрпақтардың іштей
мобильдігі – қысқа мерзімді процеске жатады. әлеуметтік мобильдіктің бірінші
түрінде әлеуметтанушылардың зерттеуіне таптар арасындағы мобильдік, ал,
екіншісінде – дене еңбегінен ой еңбегіне ауысу себептері жатады.
Сонымен, индивидтің немесе әлеуметтік топтың кез-келген қоғамда бір
әлеуметтік жағдайға ауысуыболып отырады. Бұл ауысулар кешенді түрде,
бірнеше өлшемдер тұрғысынан, яғни экономикалық, саяси, білім, мәдени, т.б.
өлшемдер тұрғысынан болатын сапалық өзгерістерге байланысты болуы
мүмкін. Кейде әлеуметтік жағдайдың өзгеруі бір ғана өлшемнен шектелуі
мүмкін.
Жек мобильдік
туралы біз жоғарыда түсндіріп кеттік. Бұл жеке индивидтің
әлеуметтік саты бойымен жоғары өрлеуі немесе керісінше төмен қарай
құлдырауы.
Топтық мобильдік
тұтас таптың, топтың, сословиенің әлеуметтік
статусының жоғарылауымен немесе төмендеуімен түсіндіріледі. П.А.
Сорокиннің пікірі бойынше, топтық мобильдіктің факторларына әлеуметтік
революциялар; шетел интервенциясы мен шапқыншылықтар; мемлекетаралық
соғыстар; азамат соғыстары;әскери төңкерістер мен саяси режимдандің
ауысуы; шаруалар көтерілісі; ақсүйектік тектердің арасындағы күрестер;
империяны құру жатады.
Топтық мобильдік әлеуметтік революциялар нәтижесінде жоғары
қарқынмен жүреді. Мәселен, Ресейдегі Қазан төңкерісі большевиктер
партиясының бұрын болмаған беделін көтеріп, қоғамға мойындатты. Сонымен
қатар еңбекші таптан
шыққан адамдардың білім алуға, ғылыммен айналысуға,
билікке қол жеткізулеріне кең мүмкіндіктер ашылды. Сөйтіп халытық
интеллигенция қалыптаса бастады. Мұнымен қатар жаңа өкімет буржуазиялық
интеллигенцияға қарсы шабуылын бастады, оларды қуғындап, тіпті жоюға
дейін барды. Осы процестердің нәтижесінде Ресейде әлеуметтік мобильдіктің
деңгейі жоғарылай түсті.
Жоғарыда көрсетілген әлеуметтік мобильдіктің негізгі типтермен бірге
оның ұйымдасқан мобильдік түрі де болады. Мұнда топтардың жоғары, төмен,
көлденең бағыттағы мобильдігі мемлекеттің тікелей араласуымен жүзеге
асырылады. Мұндай жағдайлар адамдардың келісімі бойынша және олардың
келісімінсіз де болуы мімкін.
Мысалы, ұйымдасқан әлеуметтік мобильдіктің еркін түріне КСРО-да
қоғамдық пікірдің үндеуімен тың жерлерге жастардың келуі;
ұйымдасқан
әлеуметтік мобильдіктің еріксіз түріне орта шаруаларды тәркілеу; сол сияқты
ұлы Отан соғысы жылдарында ингуш, шешендер, татарларды, т.б. туып өскен
жерлерінен басқа жаққа күштеп қоныс аударту жатады.
Әлеуметтік мобильдік құбылысының екі өлшемі бар. Олар – мобильдіктің
жылдамдығы және көлемі.
Әлеуметтік мобильдіктің жылдамдығы
белгілі бір уақыт аралығындағы
тік бағыттағы әлеуметтік дистанцияның (сатылар саны) немесе жеке
индивидтің осы бағытта жоғары өрлеуі немесе
төмендеуіндегі экономикалық,
саяси, кәсіби страталардың санымен өлшенеді.
Мәселен, біреулер қысқа мерзімде жоғары статусқа ие болса, екінші
біреулердің ондай дәрежеге көтерілуі үшін бірнеше сатылардан өтуі және бұл
процестің ұзақ уақытқа созылуы мүмкін.
Мысалы, кеңестер Одағында қарапайым адамның жоғары саяси элита
қатарына өтуі үшін ұзақ уақыт және көптеген әлеуметтік сатылардан өтуі керек
болған. Яғни, қарапайым қызметкер комсомол ұйымында, бастауыш партия
ұйымдарында, аудан, қала, облыс көлемінде басшылық қызметтеде жоғары
беделге ие болған соң ғана жоғары саяси элитаға мүмкіндік алған.
Ал, мобильдіктің көлемі немесе қарқыны
белгілі бір уақыт аралығындағы
өздерінің әлеуметтік статустарын өзгерткен индивидтердің санымен өлшенеді.
Бұл сан абсолюттік болады да, оның қоғам халқының жалпы санына қатынасы
салыстырмалы көлемді пайызрақылы көрсетіледі.
Алдыңғы қатарлы дамыған елдерде халықтың үштен
екі бөлігі мобильді
болып келеді және ол қоғамдарда жеке вертикалды өрлеу бағытындағы
мобильдіктің көлемі жоғары.
Әлеуметтік мобильдіктің жылдамдығы мен қарқыны неге байланысты?
деген сұрауға ғалымдар:
біріншіден,
ол жеке тұлғаның сапалы қасиеттеріне
байланысты деп жауап береді. Шын мәнісінде, өзінің кәсіби деңгейін,
әлеуметтік экономикалық жағдайын өзгертіп, жоғары статусқа ие болуы үшін
әрбір индивидтің қажымай –талмай еңбек етуі, әрдайым жоғары ұмтылуы
қажет.
Екіншіден,
жеке адамның тік өрлеу бағытында бір әлеуметтік жағдайдан
екінші бір әлеуметтік жағдайға ауысуына қоғамның жалпы даму дәрежесі,
ондағы мүмкіндіктер ықпал етеді. Қуатты экономикасы мен демократиялық
саяси жүйесі бар елдерде кең мүмкіндіктер бар. Ол елдерде мобильдіктің
жылдамдығы мен қарқыны да жоғары.
Американ әлеуметтанушылары П. Балу мен О.
Дункан дамыған елдердегі
әлеуметтік қарқынын зерттеу нәтижесінде АҚШ-да тік жоғары бағыттағы
мобильдік
басым
деген
қорытындыға
келген.
Батыс
ғалымдары
постиндустриалдық қоғамдарда «төменгі» және «жоғары таптардың» үлес
салмағына қарағанда «орта таптың» үлес салмағының өсіп отырғындығын
айтады. Мәселен, С. Липсет АҚШ-тың әлеуметтік таптың құрылымын бүйірі
шығыңқы ромб бейнесінде көрсетуге болады дейді.
П.А. Сорокиннің сөзімен түсіндірсек: «Егер мобильдік абсолютті түрде
әркімнің еркіне байланысты құбылыс болса, онда қоғамда әлеуметтік страталар
да болмас еді. Олай болса барлық қоғам страталарға жіктеледі. Қоғам өзінше
бір «елеуіш» тәрізді, яғни онда индивидтер мен таптарды белгілі бір
өлшемдерге байланысты іріктеп, жіктеу бар. Соның нәтижесінде біреулер
әлеуметтік сатымен жоғары көтеріледі, ал, екінші біреулер төменгі сатылардан
орын алады».
Достарыңызбен бөлісу: