Тҧрақты токтың генераторлары стационарлық және жылжымалы
қондырғылардағы тҧрақты токтың электр қозғалтқыштарын қоректендіру
ҥшін, сондай-ақ электр энергиясының қайнар кӛзі ретінде аккумуляторлық
батареяларды зарядтауға кӛмектеседі.
Олар электролиттік және гальваникалық ванналарды зарядтауға,
әртҥрлі электр тҧтынушыларды автокӛліктермен, ҧшақтармен, жеңіл
автокӛліктермен, электровоздармен, дизельді локомотивтермен және т.б
қамтамасыз ету ҥшін кеңінен қолданылды.
Тҧрақты ток электр қозғалтқышын қҧрудың негізгі мҥмкіндігін алғаш
рет 1821 жылы М. Фарадей кӛрсетті. Ол қҧрған тҧрақты токты ӛткізетін
қҧрылғыда ӛткізгіш магнит айналасында айналып тҧрған.
Электромагниттік қозуы бар тҧрақты токтың қозғалтқышы 1834 жылы
Ресей академигі Б. С. Якобимен қҧрылды. Ол оны магниттік машина деп
атады. 1838 жылы ол ӛзен кемесін басқару ҥшін пайдаланылатын электр
қозғалтқышы анағҧрлым қуатты электр қозғалтқышын жасап шығарды.
Тҧрақты токтың электр машиналарының теориясының айтарлықтай дамуы
Д.А. Лачиновтың басқа шығармаларында жарық кӛрді. 1880 жылы ол
―Электромеханикалық жҧмыс» еңбегін жариялады. Онда ол электр
қозғалтқыштың айналу сәтін қҧру мәселелерін, электр машиналарының ПӘК-
ін, электр қозғалтқышты генератордан қуаттандырудың шарттарын
қарастырып, сондай-ақ тҧрақты ток машиналарының жіктелуін олардың
қозуына байланысты берді.
Жиырмасыншы ғасырларда тҧрақты ток машиналарының қҧрылымын
жетілдіру мен теорияның дамуы жалғастырылды. Бҧл машиналардың
сенімділігін жақсартуға олардың қылшақтар (коммутацияны жақсарту)
астында ҧшқындардың пайда болуы мен коллекторда айналмалы отты
тудыратын себептерді жоюға кӛп кӛңіл бӛлінді.
Достарыңызбен бөлісу: