С тұр сын ға лиева

183
Күй күш ті, тау ды-тас ты бұ за тұ ғын,
Тал қан дап тас ке рең ді үн оя тып,
Күй күш ті, іс ті, ең бек ті сүй ді ре тін,
Та мы рын тас ем шек тің иді ре тін.
Жар лы ның ті лек күйі, жү рек күйі,
Өмір ді бүл ді ре тін, күл ді ре тін.
Жар лы жұрт жа ны сүй іп тың да ған күй,
Мұ рат қа ен ді осы лай же тем де ген, – деп біл ді ре ді.
І.Жан сү гі ров тің 
«Кй ші» поэма-
сы – өнер дің мә ні мен мақ са тын тол-
ғай тын әлеу мет тік-пси хо ло гия лық 
поэма. Поэма оқи ға сы Ар қа дан Ала-
тау ға ау ып кел ген хан Ке не нің ор да-
сын да ғы той да Са рыүй сін руы нан 
шық қан дом бы ра шы жі гіт тің күй 
тар тып, ел ді ел туін су рет теу ден бас-
тала ды:
Тол қын тып тоқ сан күй ді дү ріл дет ті,
Кө ңіл ді бір де шым шып, бір де қа сып.
Екі ішек жү рек жа рып, кө ңіл ашып,
Бір де ой нақ, бір де баяу сы быр ла сып,
Зар лы күй, ащы күй дің, тәт ті күй дің –
Бә рін де ла қыл да тып тө гіп-ша шып.
Күй құ ді ре ті нің кү шін адам жа ны ға на емес, бү кіл та би ғат та 
се зін ген дей бо ла ды:
Та би ғат тып-ты ныш бо ла қал ды.
Қыр да ғы қо ян, құ лан құ лақ ті гіп,
Қа мыс тан жол ба рыс та ыңы ран ды.
Күн тың дап кір мей тұр ды ұя сы на,
Бұлт тың дап, мін бей тұр ды тау ба сы на.
Ма құ лық жер де, көк те маужы ра ды.
Қа ра ған бір жан бол май ша руа сы на.
Су ақ пай, жат ты тол қып ар на сын да,
Қар ға лар қал қып қал ды жар ба сын да.
Сүй сі ніп дом бы ра ны тың да ды жұрт,
Тырп ет пей ті леу лес боп зар ла сын ға.
Өнер лі өр ге жү зер.
Өнер – тау сыл мас азық,
Жұ та мас бай лық.
Өнер лі ге өлім жоқ.
Ақыл көп ке жет кі зер,
Өнер көк ке жет кі зер.

жүктеу/скачать 9,59 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: