қазақ қауымының барлық топтары қолдаған болса, жергілікті әкімшілікті (болыстар мен ауылнайларды) ауыстыру соңғылардың тарапынан белгілі дәрежеде қарсылыққа кездесті. Болыстар мен ауылнайлар (старшындар) билік пен байлыққа кенелтіп отырған қызметтерінен ерікті түрде айырылғылары келмеді. Көптеген бұрынғы болыстар ауылнайлар жаңадан сайланған ауылдық атқару комитеттеріне мөрлері мен іс қағаздарын өткізуден бас тартты. Бұған Торғай облыстық комиссары Ә.Бөкейхагов әкімшілік аппараты арнайы жарлықпен тиым салды, басқа сөзбен айтқанда Ә.Бөкейханов өзі басқарған өңірде уақытша үкіметтің шығарған заңдардың орындалуын бірінші кезекте талап етті. Жаңа республиканың мемлекеттік жергілікті органдардың қалыптастыру жөніндегі уақытша өкіметтің облыстық және уездік әкімшіліктердің осындай ісәрекеттері халық бұқарасы тарапынан қолдау тауып отырды. Ауыл тұрғындары мемлекеттік құрылыс ісіне осылайша біртіндеп тартыла бастады. Ақпан төңкерісінен кейін басталған қазақ қауымына тән қоғамдық-саяси белсенділіктің келесі бір және жарқын көрінісі - 1917 жылдың көктем айларында қалыптаса бастаған облыстық және уездік дәрежедегі ұлттық немесе қазақ
6
комитеттері жүйесі болды. Олар 1917 жылы негізінен сәуір-мамыр айларында өткен облыстық және уездік қазақ съездерінле құрылды. Атап айтқанда, мұндай съездер сәуір айында Орынборда (Торғай облыстық) , Оралда (Орал облыстық) , Семейде (Семей облыстық) , 27-сәуір – 7- мамыр
