Арман пв баспасы

178
Қар ға лар қы зыл көр ген ан талап жүр,
Май шай нап жам бас тар ды жаң қа лап жүр.
Иті неп ет үй лер ге ит пен же тім,
«Қай жер ден қа ға мыз?» деп бай қап-ақ жүр.
Мыр за лар кү міс тұр ман шал қа лап жүр,
Ке дей лер отын шау ып ар қа лап жүр.
Кү ңі рен тіп Са ғы най дың кір мо ла сын,
Осын дай ас боп жат ты Ар қа да бір.
Осын дай кей іп кер лер қа та рын да әні мен жұрт ты таң ғал ды рып 
ақын Ақан се рі сұ лу саз ды ән де рін са лып, ел қо ше ме ті не бө лен ді.
Ақан бәй ге ге қо сыл ған Құ ла гер дің тіз гі нін де гі же тім ба ла ға:
Ал ды ңа бір-екі-ақ ат са лып отыр,
Кел ген ше со нау жер дің ша ма сы на.
Бұл ай дау – қыр ғын жо рық, бай қап отыр,
Бар ған ша бұ лаң құй рық, шай қап отыр.
Жел жақ та шаң қап тыр ма, ұр ма, қал қам!
Тек қа на тіз гін қа ғып жай қа да отыр...
Ал, кү нім, сен де жө нел, ат тар кет ті,
Шаң бас ты, жел жақ қа тарт, жер мен көк ті.
Ажы рап мен сен дер ден қал дым жал ғыз,
Ал ла, өзің аман кел тір екі ер мек ті!» – 
деп ба та сын бе ріп, шы ға рып са ла ды.
Жы лан ды өзе гі нен өт кен соң ат ты өз ер кі не жі бер ген де, 
Қу сақ кө лін ай на ла ке ле Құ ла гер Көк тұй ғын мен қа тар ла са 
ша ба ды. Мә ре ге бі рін ші бо лып, Көк тұй ғын – Ба ты раш тың сәй-
гү лі гі, екін ші – Айт пақ тың кү ре ңі, одан кей ін – Шор ман ның 
Бу ры лы ке ле ді. Ал Құ ла гер кө рін бей ді. Ба ты раш тың су ық қол, 
ақ боз ат ты, қа ра ки ім ді жен де ті қыс пақ жол, Жы лан ды ның 
жы ра сын да ай бал та мен Құ ла гер ді ұра ды. Сылқ етіп құ ла ған 
Құ ла гер, жер ге доп тай до ма ла ған ба ла, көк ке қа ны шап шы ған 
Құ ла гер, шыр-шыр етіп, ат тан да ған ба ла дау сы... бір сұм дық тың 
бол ға нын іші сез ген Ақан, қы лаң ат қылт ет кен де-ақ со лай қа рай 
ұша ды...
Көр ген де ол ма на дай сұм дық іс ті,
Үс ті не Құ ла гер дің құ лап түс ті.
Біл ме ді не бол ға нын, ай ырыл ды ес тен,
Айма лап Құ ла гер дің ба сын құш ты…

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: