Жеңісің үшін де, жеңілісің үшін де өзің жауаптысың.
Ешқашан шағымданба.
Менің тұлға боп қалыптасуымда анам берген тәрбиенің рөлі зор
болды. Бала кезімде төбелесіп, таяқ жеп, шағымданып, көшеден
жылап келгенімде, анам менің сөзімді сөйлемейтін, мен үшін барып
есемді қайтармайтын. Керісінше, "бар өзің шеш" дейтін. Бірнәрсе
істей алмай, жылай бастасам, "өзің істе, өзің үйрен" деп айтатын.
Кейін түсіндім, ұл баланы тәрбиелегенде осындай "қаталдық" таныту
керек екен. Себебі, ер адамның псиxологиясы дұрыс жетілуі үшін ол
белгілі бір деңгейде қиындықпен күресіп, түрлі проблемаларды
шешіп, жауапкершілік жүгін арқалап үйренуі керек. Содан бері
жеңілсем немесе белгілі бір жетістікке жете алмасам, оған тек өзімді
жауапты сезінетін болдым. Бір мысал есіме түсіп отыр. Қазір еске
алсам, күлкім келеді. ҰБТ-да "Алтын белгі" алуыма 1-ақ балл жетпеген
еді. Шешуші сұрақ күмәнді болды. Бірақ оған бола күйінбедім,
ешкімді кінәламадым. Себебі, одан да жақсырақ дайындалуым керек
еді дедім. Кінәні басқа біреуге арту - өмірің үшін жауапкершілікті
соған беріп қою деген сөз. Бізде өзінің жолы болмағанын
мемлекеттен, мектебінен, белгілі бір адамдардан көретіндер, сол
үшін шағымданатындар көп. Ол дұрыс емес дер едім. Өз өмірің үшін
өзің жауаптысың.
3
