146
деймін енді. Лақтыра алмайсың ғой, қорқақ, жүрексіз. Мен болсам,
лақтыра салар едім.
Кәмила. Тим, сонда біздің өз үйімізде қонақ күтіп, көңіл көтеруге де
хақымыз жоқ па?
Нәзила. Бар. Бірақ бұл үйде жалғыз сендер ғана емес, бәріміз
тұрамыз. Өзгелермен де санасу керек емес пе? Жақында Ом диссертация
қорғайды, әпкем жұмыстан шаршап келді, мына бөлмеде бала ұйықтап
жатыр. Билегіш боп бара жатсаңдар ресторанға барыңдар.
Достарыңызбен бөлісу: 
