– 27 –
бере алмадым. Тек хатты к†рсетiп: «Мiнеки, мiнеки,
бґдан артыј јандай д„лел керек?» – дегендi јайталай
беремiн.
Ајыры медбике не болЈанына тҐсiндi.
– Мен барда сiздiЎ б†лмеЎiзге ешкiм де кiрген жој, –
дедi маЈан таЎырјай јарап.
– Ѕалайша кiрген жој? Мiне, мiне, – деймiн таЈы да
хатты к†рсетiп.
– Жајсы, – дедi ол „лден соЎ бiр јґпияныЎ бар екенiн
сезгендей болып. – Сiз јазiр жатып демалыЎыз, сабырЈа
келiЎiз. Сосын к†ремiз.
Медбике менi б†лмеге кiргiзiп, тыныштандыратын д„рi
бердi де:
– БҐгiн далаЈа шыјпай-ај јойыЎыз. Егер кешке јарай
мазаЎыз болмаса, кезекшi д„рiгерден жатарЈа укол сґра-
Ўыз, – деп ајыл јосты.
– Сiз Јафу етiЎiз, – дедiм мен бейбiт Ґнмен медбикенiЎ
јолынан ґстап. – Ыза болЈан соЎ, даусым шыЈып кеттi.
Мен сандырајтап отырЈан жојпын. Сенесiз бе? Мен бiр
тыЈырыјја тiрелгендей жаЈдайда жҐрмiн. Осында келгелi
бiр адамнан хат аламын. СоЎЈысы – мынау. Бiрај кiм
екенiн бiлмеймiн. Мазај јылЈандай кейде б†лмеме тас-
тап кетедi. – ЅолымдаЈы хатты таЈы к†рсеттiм. – АЎды-
Јаныма бiраз болды. ЖҐйкеме тиiп жҐрген н„рсе – осы.
Медбике шын ойланып:
– Хатты јашан к†рдiЎiз? – дедi.
– Осы жаЎа Јана.
– ЖаЎа Јана? – деп јайталады ол шошыЈандай бiр
Ґнмен. – Жарайды, – дедi сосын шыЈуЈа бет алып. – Мен
жајында келген адаммын, к†бiн „лi тани јоймаймын...
Бiрај байјап жҐрейiн. Ал сiз демалып жата тґрыЎыз, –
деп есiктi сыртынан жапты.
Мен байыз тауып жата алмадым. СаЈат 11-де аутотре-
нингке бардым. Бiрај iшiмдегi жайсыз ойлардыЎ мазам-
ды алЈаны сонша, д„рiгер јыздыЎ „демi ернi мен мар-
жандай тiстерi, жґмсај Ґнi, жан рајатына шајырЈан си-
јырлы с†здерi, јиял тербеген музыка – б„рi де „сер етпедi.
Ајыры кешке хат жазуЈа отырдым.
Достарыңызбен бөлісу: