91
жинақтап тынбақ екен. Іс жүзінде олай болмайды, автор аттаған сайын шындық
сырына тереңдеп, оқиға аумағы кеңейіп, бірер семья емес, күллі халық жайлы,
жеке адам емес, жалпы заман жайлы мәселелерге көшіп, бүкіл
орыс өмірінің,
кезең-кезендерін кезіп кете барады. Осы жайтты Толстойдың өзі тамаша
айтқан: “Мен 1856 жылы белгілі бағытта повесть жаза бастадым, қаһарманы —
семьясымен Россияға оралған декабрист болуға тиіс еді. Амал жоқ, бұл
күндерден жырақ 1825 жылға — қаһарманымның адасқан, азап шеккен дәуіріне
ауыстым да, бастаған нәрсемді тастап кеттім. Бірақ менің, қаһарманым сол 1825
жылдың өзінде есейіп қалған ересек, семьялы кісі болатын. Осыны түсіну үшін,
мен оның, жас шағына көшуге тиіс болдым, ал оның жастық шағы Роосия үшін
данды бөлек 1812 жылдың дәуірмен тұстас келді. Бастағанымды тағы тастадым
да, енді 1812 жылдан қайта бастадым… Бірақ оны үшінші рет тағы тастадым…
Сөйтіп, 1856 жылдан 1805 жылға шегініп барып, сол уақыттан былай қарай —
1805, 1807, 1825 және 1856 жылдардағы
тарихи оқиғалардың жуан
ортасымен бір емес, әйелі бар, еркегі бар бірнеше қаһарман
алып өтпек
болдым”. Сонымен, міне: автордың алғашқы ой өзегіндегі бірнеше дворян
семьясының тарихы бүкіл орыс халқының көркем тарихына шағын семьялық-
психология-лық роман көш-құлаш ұлттық эпопеяға осылай айналган.
Достарыңызбен бөлісу: