Реферат экг-ні тіркеу және талдау қағидалары Орындаған: Михаил Әлия

ҚОРЫТЫНДЫ 
Электрокардиография әдісі жүрек қан тамыр жүйесін функционалдық 
зерттеуде және клиникада маңызы рөл атқарады.Электрокардиографиялық 
зерттеу мен функционалдық байқаудың үйлесімділгі жасырын коронарлық 
жетіспеушілікті анықтауға,фунционалдық және органикалық бұзылыстар 
арасындағы нақтылы диагноз жүргізуде,өтпелі ырғақтың бұзылыстарын 
анықтауға жәрдемдеседі. ЭКГ жүректің бөлек қуыстарының кеңеюін 
көрсетеді. Электрокардиогра́фия — бұл жүрек жұмысы кезінде туындайтын 
электр өрістерін зерттеу және тіркеу әдісі. Электрокардиография 

кардиологияда қолданылатын электрофизиологиялық аспаптық диагностика 
әдісі болып табылады. 
Электрокардиографияның нәтижесінде электрокардиограмма алынады. 
Электрокардиограмма (ЭКГ) — жүрек жұмысы нәтижесінде туындайтын 
және дененің бетінде жүргізілетін потенциалдар айырмасының графикалық 
көрінісі. ЭКГ-да негізінен 5 тізшені ажыратуға болады: P, Q, R, S, T. Кейде U 
толқынын да байқауға болады. P тізшесі жүрекшелер миокардының қозу 
үрдісін көрсетсе, QRS кешені — қарыншалар систоласын, ST сегменті және T 
тізшесі қарыншалар миокардының реполяризация үрдісін көрсетеді. U 
тізшесінің түзілу табиғаты жайлы зерттеушілердің көрқарастары ажырайды. 
Бірқатары осы тізшенің түзілуі папиллярлы бұлшық еттердің немесе 
Пуркинье талшықтарының реполяризациясымен сипатталады деп есептесе, 
басқалары – диастола кезінде миокард жасушаларына калий иондарының 
кіруіменен байланысты деп есептейді. 

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ ТІЗІМІ: 
1. Антонов В. Ф., Черныш А. М., Пасечник В. И., Вознесенский С. А., 
Козлова Е. К. Биофизика. – М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС, 2000. – 288 с.
2. Артюхов В. Г., Ковалева Т. А., Наквасина М. А., Башарина О.В., 
Путинцева О. В., Шмелёв В. П. Биофизика: учебник для вузов. – М.: 
Академический Проект; Екатеринбург: Деловая книга, 2009. – 294 с.
3. Артюхов В. Г., Наквасина М. А. Структурно-функциональное состояние 
биомембран и межклеточные взаимодействия: учебное пособие. – Воронеж: 
ВГУ, 2008. – 156 с. 
4. Артюхов В. Г., Наквасина М. А. Биологические мембраны: структурная 
организация, функции, модификации физико-химическими агентами: 
Учебное пособие. – Воронеж: ВГУ, 1994. – 229 с.