9
Бізде де әдеби тіл статусын жазумен ғана байланыстыру
идеясы жоқ емес. М.Балақаев: «Әдеби тіл – жазба тіл. Жазба
әдебиет арқылы тіл байлықтары, оның құрылысы сымбатты
қалыпқа түсіп, екшеледі. Жазуы болмаған халықтың тілі әдеби
тіл
дәрежесіне көтеріле алмайды»
9
, – деп жазады. Дәл осын-
дай тұжырымды Ғ.Мұсабаев та айтады: «Әдеби тіл ең әуелі-
ақ жазуға сүйенеді. Жазу стилінсіз әдеби тіл болмақ емес»,
10
– дейді. Енді бірқатар зерттеушілер қазақтың әдеби тілін
XIX ғасырдың екінші жартысынан басталады деп, мұны ұлы
ағартушы-демократтар – Абай мен Ыбырайдың есімдерімен
байланыстырады.
11
Әсіресе бұл қағида Абай мен Ыбырай
сияқты қаламгерлердің шығармашылығы мен қызметін сөз ет-
кен тұстарда баса айтылып келді. Тіпті қазақ әдеби тілі Қазан
революциясынан кейін ғана пайда болып, дамып отыр деген
пікірлер де жоқ емес
12
.
Бұл көзқарастар қазақ әдеби тілін тануда үзілді-кесілді
орныққан бірден-бір айқын пікірге келтірмей отырғаны белгілі.
Халықтың әдеби тілінің қалыптасып, дамуы сол халықтың
әлеуметтік тарихымен тығыз байланысты. Қауымның ру-тай-
палық дәуірін былай қойғанда, бірнеше саяси-территориялық
бөлікке бөлініп, бытырап келген феодалдық дәуіріндегі әдеби
тілі мен ұлт болып құралған кезеңіндегі әдеби тілі бірдей
болмақ емес. Әсіресе айырмашылық тілдің әлеуметтік қызметі
мен стильдік тармақталуы жағынан көзге түседі. Сондықтан
осы күнгі ұлт болып қалыптасқан халықтардың тілдерін
Достарыңызбен бөлісу: