13
ар нап те ңіз құ лы ны Бо зай ғыр ды ал ды,
қа да луы қат ты са дақ ал ды.
Одан бас қа
ал ты қыр лы күр зі, өт кір қы лыш ал ды.
Бұ лар қай та орал ған ша бір не ше жыл
өт ті. Байбөрінің ұлы бес жас қа, одан он ға,
одан он бес жас қа тол ды. Бек тер дің
ішін де қы лыш қа ша лым ды, зор де не лі,
өнер лі, жақ сы жі гіт бо лып өс ті. Ол
за ман да
ұл ба ла ға бас кес пе се, қан төк-
пе се, ат қо йыл май тын еді. Байбөрі Бек тің
ұлы бір кү ні аң ға шық ты. Ал ды мен ол
әке сі нің ат қо ра сы на кел ді. Ат бе гі оны
қар сы алып, ат тан тү сі ріп, қо нақ ет ті.
Алыс тан
са пар ше гіп, мақ сат-мұ рат-
та ры на же тіп ке ле жат қан кө пес тер Қа ра
Дер бент ау зы на жа қын ке ліп қо на ды.
Сол кез де Ев нук қа ла сы ның кә пір ле рі
бұ лар ға ша бу ыл жа сап,
бар бай лы ғын
то най ды. Кө пес тер дің үл ке ні қол ға тү се-
ді, кі ші сі қа шып, Оғыз ға ке ле ді. Оғыз-
дар дың ше тін де ті гу лі тұр ған кө лең ке лі
ала ша тыр лы үй де бір бек тің ұлы қы рық
жі гі ті мен дем алып отыр екен. Оғыз дың
сол сұ лу
жі гі ті не кө пес ке ліп, ме дет
сұ ра ды. Бұл жо лы ұғлан іш ке лі отыр ған
ша ра бын іш пей, ал тын тос та ға нын жер ге
қой ды да:
– Не деп тұр сың? Кә не, киі мім мен
тұл па рым ды әке лің дер! Ей, ме ні қо ше-
мет тей тін
жі гіт тер, мі нің дер ат қа! – де ді.
Кә пір лер бір жер де ақ ша бө лі сіп жа-
тыр екен. Сол ара ға жі гіт тер дің арыста-
ны, па лу ан дар дың қаб ла ны – бо зұғ лан
ке ліп жет ті.
Бір-екі де меп, кә пір лер ге
қы лыш сер ме ді, бас кө тер ген де рін тү гел
қы рып, сау да гер кө пес тер дің ма лын қай-
та рып әпер ді. Кө пес тер ри за бо лып:
– Бек жі гіт, сен үл кен
ер лік іс те дің,
кел, мы на мал дан ұнат қа ның ды ал, –
де ді. Жі гіт тің кө зі бі ре се те ңіз тайы
Бо зай ғыр ға, бі ре се ал ты қыр лы күр зі ге,
Достарыңызбен бөлісу: