17
Қор қыт ата ту ра лы аңыз дар маз мұ ны ның біз үшін тә лім-тәр-
бие лік мә ні зор. Аңыз дар дың да ер те гі лер си яқ ты өз құ пия сы,
те рең сы ры бар.
Қор қыт ту ра лы аңыз дар дан
Қор қыт тың өмір ге ке луі
Қор қыт тың ту ған же рі – Қа рас пан тау ла ры.
Қор қыт туа тын кү ні бү кіл дү ние сұм дық қи на лып, азап тан-
ған дай күй ке ше ді. Ас пан ды қа ра бұлт ба сып, күн күр кі реп,
на жа ғай жар қыл дап, сұ ра пыл қа ра дау ыл со ға ды, тө ңі рек ас тан-
кес тен, алай-дү лей бо ла ды. Бір сұм дық тың жа қын да ға нын сез-
ген ел-жұрт ты қат ты қор қы ныш би лей ді. Осы оқи ға жа йын да ел
ішін де мы на дай өлең жол да ры сақ тал ған:
Қор қыт туар ке зін де
Қа рас пан ды су ал ған,
Қа ра жер ді құм ал ған.
Ол туар да ел қор қып,
Ту ған соң әб ден қу ан ған!
Қор қыт туа са лы сы мен, ар қы рап соқ қан жел сая быр тау ып,
бұлт тар қап, күн сәу ле ша ша ды, дү ние нұр-шуақ қа ма лы нып
жү ре бе ре ді. Та би ғат қа жан бі туін жақ сы лық қа ба ла ған жұрт:
«Бұл ба ла біз ді қор қы тып ту ыл ға ны үшін Қор қыт бол сын!» – деп
ұй ға рып, оның есі мін Қор қыт қоя ды.
Қор қыт тың дү ние ге ке луі қан дай өз ге ше бол са, оның бү кіл
өмі рі де сон дай ерек ше бол ды. Ба ла жа сы нан ұш қан құс, жү гір ген
аң, соқ қан жел, жау ған жаң быр мен қо са жа рыс ты, ай на ла қор-
ша ған та би ғат пен ор тақ тіл тау ып, со ны мен бі те қай на сып өс ті.
Жыл дар өтіп, ерже тіп, теп се те мір үзе тін жі гіт жа сы на жет-
кен де ол бір түс кө ре ді. Тү сін де оған ұзын асата яқ ты, ақ са қа лы
бе лу ары на түс кен әулие қа рия ке ліп, бы лай деп аян бе ре ді: «Ей,
Қор қыт, тұр ор ның нан! Ме нің айт қа ным дай саз ас па бын жа са. Бұл
ас пап тың үл кен ді гі ал ты жа сар түйе нің асық ты жі лі гін дей бол сын.
Ас па бың ның аты – қо быз. Осы қо быз се нің ша бы тың ды қия ға сам-
ға та ды, са пар шек сең, жо лы ңа жа рық тү сі ріп, сәу ле ша ша ды, өзің-
ді пә ле-жа ла дан сақ тай тын же леп-же беу ші се рі гің бо ла ды».
Қор қыт ояна са ла, көр ген тү сін ой лай ды. Ту ра өңін де бол ған-
дай. Осы ара да өзі нің жан-жү ре гін си қыр лы әуен кер не ге нін, ті лі-
нің ұшы на ағын да ған өлең-жыр кел ге нін аң дай ды. Ол бір ден қо-
быз жа сау ға кі рі сіп, оны ту ра тү сін де гі әулие шал дың
Достарыңызбен бөлісу: