210
Көп ке шік пей ке ме міз Ай бе ті мен жа нас ты.
Бі раз жыл жып
ба рып, ға рыш ай ла ғы ның ал ды на тоқ та ды.
Сырт та біз ді ар найы
кө лік кү тіп тұр екен. Со ған мі ніп, «Ға лым дар үйі не» жет тік. Кө-
кем, Сар тай жә не мен үшеу міз бір пә тер ге ор на лас тық. Сол бір сәт
Сартай екеу міз үшін әлі қор қы ныш ты.
Өзі міз жат қан бөл ме нің
үл кен те ре зе сі сыр тын да ғы Ай тер мо мет рі 200 гра дус су ық ты көр-
сет іп тұр ды. Сар тай екеу міз көп ке дей ін көз іле ал ма дық. Жер де гі
қа раң ғы лық жай екен. Ай ас па нын да ғы жұл дыз дар да жы мың да-
май ды. Ай на ла ның бә рі бей не бір күл ша ңы ның ас тын да қал ған-
дай кө ңіл құ ла зы та ды. Тір ші лік сіз дік тің на ғыз көр ме сі де сонда
екен. «Пә тер де гі жы лу жүй есі сөн се,
әп-сәт те мұз бо лып қа тып
қа ла мыз-ау» деп те қо рық тық.
Ай да ғы таң ның атуы, Күн нің кө те рі луі ұзақ қа со зыл ды. Күн
өзі міз Жер де жү ріп қа ра ған да ба тыс жа ғы дей тін оң жақ ше ті нен
Дағ да рыс те ңі зі жақ тан шы ға ды екен. Ай да ол – шы ғыс. Он да ғы
жар ты күн Жер де гі екі ап та ға тең. Оны бә рі міз де бі ле міз. Біз
Жер ден өліара қар са ңын да ат тан ған быз. Сөйт іп, ол Күн мен қа бат
шы ғып, бір ге ба та ды. Ал бі рер күн нен соң Ай Күн нің сол жа ғы на
өтіп, Жер дің ба тыс жа ғы нан қияқ та нып кө рі не ді. Біз оны Жа ңа
Ай ту ды дей міз. Ал сол кез де
Ай да шын мә нін де таң атып, Күн
шы ға ды екен. Сар тай екеу міз қа зақ
хал қы ның оны ежел ден-ақ
дәл біл ге ні не қай ран қал дық.
Жер есе бі мен екі тәу лік өт кен де қа ла шық
ор на лас қан ай мақ
жа рық тан ды. Бі рақ Жер де гі дей емес.
Тас қа раң ғы ға рыш та ғы
Күн ге ша ғы лыс қан бір до ма лақ де не нің бе ті не сәу ле түс кен дей
ға на кө рі ніс. Не
кө гіл дір көк жи ек жоқ, не
ас пан ды шар пы ған
әсем бұлт жоқ. Күн нің сәу ле сі де ша шы ра май ба жы рая қал ған.
Көз қа рық ты ра ды.
Достарыңызбен бөлісу: