248
қал ды. Қыз дың он сыз да үзіл ге лі тұр ған
нә зік жа нын еш кім
тү сі не ал ма ды.
– На мыс қо йын қа рай гөр! Жа ман не ме нің! – деп, Қа ти ра күңк-
күңк ет ті. Ләй лә кө зін қай та ашып, отыр ған адам дар ға ұзақ тел-
мі ріп жат ты. Со сын олар ға сы быр лап:
– Құ мар да бо ла ма? Ол да сол қа ра лы жи ын ға қа ты са ма? –
де ді, әрең жұ ты нып. Отыр ған дар еш нәр се тү сін бе ді. Ләй лә кө зін
қай та жұ мып, ұзақ жат ты да, бір уа қыт та ап-анық етіп:
–
Бар май мын, ба ра ал май мын. Кі дір мей жү ре бе рі ңіз дер, –
де ді.
– Тұң ғы шым ның да қы зы ғын кө ру ге жет кіз ді.
Осы ған да
тәуба, осы да же те ді, – деп сам пыл да ған Қа ти ра ның дау ысы тө сек
тар тып жат қан Ләй лә ға ап-анық ес тіл ді. «Өмір қан дай ар зан. Бір
ға на ыс ты ғы ба сыл ма ған қуа ныш үс тін де жа ның ды қия са лу қия-
нат емес пе. Өй, бай ғұс, тоқ тат сай шы. Тоқ тат!» – деп, Ләй лә нің
дау ыс та ғы сы кел ген. Бі рақ үні шық па ды. Қа ти ра үйі не
кел ген
бі реу ге дау ры ғып, сөй леп жат са ке рек.
– Той өт кен нен кей ін-ақ Қа рау ыл дан ке те мін.
«Қа си ет ті жер еді, қа дір ден әб ден жұр дай бол ды. «Жақ сы ның
ар ты жын» деу ші еді.
Шы ны мен-ақ адам ес тіп, көз көр ме ген
қа сі рет тің бә рі Абай ата бас қан то пы рақ тан шы ғып жат қан жоқ
па? Ал ла ның әмі рі де ген осы да!»– деп ой ла ды Ләй лә-қыз. Тө сек
тар тып жат қан қыз бе ті не Ай сәу ле сі түс ті.
Қа рау ыл дың бар-
лық те ре зе сі нен сы ға лап, із деп, тін тіп жү ріп, Ләй лә-қыз ды әрең
тау ып ал ған си яқ ты. Әп пақ бо лып, дөң ге ле ніп, ерек ше бір нұр мен
қыз бе ті не тө ніп тұр. Нау қас қыз Ай ға қа рап ал ғаш рет жы ми ған.
Көп тен күт кен жа на шы рын, сыр ла сын
те ре зе сыр ты нан бай қап
қа лып, қыз-жү ре гі ел жі реп са ла бер ген. Өз тағ ды ры на, адам дар ға
де ген өк пе сі сол күн гі ағыл-те гіл көз жа сы на ай нал ды. Сол сәт
жап-жа рық Ай дан мәң гі лік ада сып қа ла тын дай
та ғат сыз да на
сүй сі ніп та ғы да қа ра ды.
– Қа сі рет шек кен жан ие сі нің жал ғыз ға на сыр ла сы өзің еке-
нің ді ұмыт па! – де ді.
Ай да, қыз да бір-бі рі мен ажы ра са ал май, бі рін-бі рі қи май ұзақ
ай ма лас ты. Жа рық Ай Ләй лә-қыз ды қа ра жер ге қи ма ды. Ләй лә
да ал ғаш рет Ай ды түн қой ны на қи ма ған. Ұзақ кі ді ріс тен кей ін,
еке уі нің бір-бі рі не де ген тар ты лыс се зі мі әл сі рей бер ді. Еке уі екі
тір ші лік тің ел ші сін дей елең деп, ал шақ тап қа шып ба ра жат ты.
Жап-жа рық Ай қыз бен жер ді ай на лып, алыс тап ба ра ды. Ләй лә-
қыз дың жа на ры Ай ға қа дал ған қал пы ай рыл ғы сы кел ме ді. Сон-
ша лық қи на лып жа тып ты ры сып еді, жі ге рі же те тін емес. Бо йына
Достарыңызбен бөлісу: