Шарт ты бел гі лер Жаңа тақырыпты меңгеру тапсырмалары

245
– Ләй лек, жүр би лейік. Мен се ні би ге ша қы ру ға кел дім.
Сол сәт, жәу ді реп қа ра ған Ләй лә-қыз ды жер ден кө те ріп алып, 
маң да йынан сүй ді. Қыз жү ре гі езі ліп кет ті. Жі гіт қыз ды кө тер-
ген қал пы, қап та ған көп ші лік тің дәл ор та сы на еніп ба ра ды. Еке уі 
де бү кіл дү ние ні бір сәт ұмытып кет кен дей, ай на лып би леп жүр. 
Ләй лә-қыз кө зін жұм ды. Ба сы ай на лып кет ті ме, әл де ұмыт бол-
ған қыз се зім селт етіп, мұ ның әл сіз де не сі нің ты ны шын ал ды ма, 
кө зін аша ал ма ды. Сол қал пы Құ мар дың мой ны нан қап сы ра құ-
шақ тап, қа тып қа лып ты. Жі гіт сәл сы быр етіп:
– Ләй лек! Ақ Ләй лә, – де ді. Қыз есең гі реп ба рып, кө зін аш ты.
– Той ға ке ліп едік. Ау ыл да еш кім де қал мау ға ай нал ған ба, 
қа лай? Се ні кө ріп, қуа нып кет тім...
Қыз жү зі не қыз ғылт рең пай да бол ды. Бір түр лі қы сы лып, 
ұя лып тұр. Үс ті не ки ген қып-қыс қа шыт көй ле гі нен де, Қа ти-
ра ның қо яр да-қой май мұ ны ба ла си яқ ты етіп, дәл тө бе сі не қып-
қы зыл бан тик та ғып бер ге ні не де на мы ста нып, күйі п ба ра ды. Бі рі 
ба ла лық тан қол үзіп, боз ба ла ның күйі н ке шіп жүр. Бі рі, ке рі-
сін ше, бо ла шақ тан қол үзіп, мәң гі лік, мәң гі ба қи өс пей, же тіл мей 
мү ге дек кей іп те қал ған. Әл де тағ дыр де ген нің өзі осы ма? Өзі не 
сөй леп тұр ған жі гіт тің дау сы бұл жо лы әсер сіз бол ды ма, әл де та ғы 
бір сү рең сіз, сұр ғылт ой дың шыр мауы на тү сіп кет ті ме, әйт еу ір, 
Құ мар дың бір де-бір сө зі не құ лақ ас па ды. Ме ңі реу адам ша сі лей іп 
қа тып қа лып ты. Қыз ег де леніп кет кен қо лын жа сы ра қой ды. 
Ұй қы дан оян ған дай есін жиып, жан-жа ғы на қа ра ды. Жал ғыз өзі.
– Құ мар, Құ мар! Қай да сың?..
Қыз жан-жа ғы на жал тақ тай қа ра ды. Ығы-жы ғы ха лық тың 
ара сы нан жі гіт ті із де ген қыз, ала сұ рып, адам дар ға тік сі не қа рап:
– Құ мар қай да? Қай да жі бер дің дер, қай да кет ті? Қай да... Қай-
да?! – деп сұ рас ты ра бер ген. Өмі рін де ал ғаш рет адам дар мен қа тар-
ла сып, ар ман дү ние сі нің жа лы нын мық тап бір ұс та ған дай еді, ол 
да су сып, қо лы нан шы ғып кет ті. Жа ңа ға на бар қа сі рет атау лы дан 
бір жо ла ары лып, әуеде қа лық тап жүр еді, топ етіп, қа ра жер ге 
қай та түс ті. Қыз та ғы да жа нұ шы ра: «Құ мар!» деп дау ыс тап қа лып 
еді, әл де кім дердің мырс-мырс етіп күл ге нін, пыш-пыш етіп сөй-
ле ге нін сез ді. «Азап тан, осы бір азап тан құт қа рың дар шы ме ні», – 
деп қыз шың ғы рып жі бер гі сі кел ген. Сон да ға на, сон да ға на әл гі 
бір мейі рі мі мол, жап-жа рық Ай ды із де ген. Со ған қа рай ен те леп 
ұшып, то был ғы сы сі рес кен те рең сай ға бет те ген. Ләй лә-қыз көк ке 
қа да лып, жас ір кіл ген жа на ры мен жа ла ңаш Ай ды ай ма лап, ие гін 
кө те ріп, ға рыш та ғы жа рық Ай ға бе тін тос ты. Бұл кез де Қа рау ыл 
қа ра лы күй де еді. Қарт тар жа ғы кү ңі реніп, тая ғы на сүйе ніп, 

жүктеу/скачать 9,92 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: