Шарт ты бел гі лер Жаңа тақырыпты меңгеру тапсырмалары

246
күр сі ніп тұр ған. Қа ра жа мыл ған әй ел дер бір-бі рі мен дау ыс са лып 
кө рі сіп, сай-сүйе гің ді сыр қы ра тып зар лап жүр ген. Бас та рын әрең 
кө те ріп: «А йырыл дық қой!» – дей ді. «Бо ла шақ тан үміті жоқ бей-
бақ бол дық қой. Ұр пақ сыз тұл қал дық қой. Ата-ба ба же рі еді, 
кү лін көк ке ұшыр ды ғой». Әл сі ре ген әй ел дер бі рі нің иы ғы на бі рі 
ба сын сүйеп, еңі реп жы лау лы. Есі шық қан Ләй лә Қа ти ра ны із деп 
та ба ал ма ды. Қа рау ыл ға не бол ға нын, не ге осын ша аңы рап, зар-
лап жат қа нын ұқпа ды. Кө зі атыз дай бо лып, ша ра сы нан шы ғып 
ке те жаз дап тұр. «Ой пыр-ай, не күн ту ған? He бол ған адам дар ға?!» 
Қыз дың қол-ая ғы қалш-қалш етіп, кө зі жұ мы лып ба ра жат ты. 
Қа рау ыл дың тұр ғын да ры сол кү ні қақ а йыры лып, үңі рей іп жат-
қан жер ді көр ді. Тар тыл ған су мен тұ тыл ған Ай ды көр ді.
Сол күн гі еңі ре ген қа лың жұрт тың дау ысы әл де кім дер дің 
құ ла ғы на жет кен бе, ақ ки ім ки ген бей та ныс жан дар түн ішін де 
ке ліп, же тіл мей қал ған, мәң гі лік ба ла бей не атаулының бә рін 
жи нап, бі теу қа ра ма ши на ға тиеп жат ты. Іші нен шық қан ба ла сы 
емес пе, қи мас тық пен боз да ған ата-ана зар лап қа ла бер ді. Бұл 
сәт те Ләй лә те рең сай да еді. Оны із де ген дер де, із дес кен дер де та ба 
ал ма ды. Әдет те гі дей ел кө зі нен жа сы ры нып кел ген Ләй лә-қыз 
те рең сай ға же тіп, жа рық Ай мен кез дес кен. Ұзақ үн сіз дік тен 
кей ін, ба ла лық бар ар ман ті ле гін, Құ мар ға де ген қыз се зі мі нің бой 
кө тер ге нін, жа сыр май ағы нан жа ры лып, түн гі сай ішін де жал ғыз 
өзі кү бір-кү бір ет кен. Сон да Ай жа рық тық қыз се зі мі нің тір ші-
лі гі не сүй сі ніп, ді ріл деп, жы лап тұр ған дай кө рін ген. Сол түн нің 
су ық ыз ға рын да ұмы тып, екі ті зе сін ебе дей сіз өсіп кет кен екі 
қо лы мен құ шақ тап алып, Ләй лә ұзақ отыр ды. Ор ны нан тұ ра бе ре, 
бұ рын ғы дай емес, де не сі нің ау ыр лы ғын сез ді. Бо йын күз дің қа ра 
суы ғы алып қал ды ма, әл де ыс ты ғы кө те рі ліп тұр ма, ег де қол-
да ры ның кү ші қай тып, қай ра ты тау сы лып, Қа ти ра үйі нің есі гін 
зор ға аш ты. Әй ел дің ша ты на ған көз де рі қа да лып, мұ ның он сыз да 
жа ра лы жа нын онан әрі жа ныш тап жі бер ді.
– Айт па ды де ме, ен ді ке ші ге ді екен сің, күз бол мақ тү гі лі, қыс 
бол са да үй ден қу ып шы ға мын, біл дің бе?
Қа ти ра екі ле ніп алып ты. Қыз дың құ ла ғы на алыс тан та лып 
қас қыр дың ұлы ға ны ес тіл ді.
– Қу ма шы! – де ді жа лы на қа рап ие гі ді ріл деп, кө зі бо за рып 
ке тіп ті.
...Ләй лә кө зін аша ал ма ды. Мұп-мұз дай қо лы мен ая ғы на 
әл де не ти іп кет се бол ды-ақ, ерін де рі қы быр лап: «Құ мар, Құ мар-
мы сың... Сен қай дан жүр сің? Мен се ні сол кү ні ұзақ із де дім емес 
пе. Кел, өт кен де гі дей ме ні би ік ке кө те ріп, ай на лып би ле. Кел... 

жүктеу/скачать 9,92 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: