90
Ал ма сақ үміт үзер та ғы жас тан,
Өл сек те ұм ты ла лық осы бас тан.
Өт кі зе ал май, елі не қайт са кө шіп,
Қа ла мыз асыл тү гіл ине ал мас тан.
Қой, ой ла лық, ша ты лып, ша тас пас тан,
Оңа мыз ба Абай дан ба та ал мас тан?
Асыл ал сақ, асы лын ая май ды,
Кел ді ғой, өз елі не са та ал мас тан.
Пұлы өт се, үмі ті бар қу ан бақ тан,
Ең бе гім жан ды ғой деп жұ бан бақ тан.
Абай кет се, осы ел де кім қа ла ды,
Не та ба мыз на дан нан сұ ран бақ тан?
Қой, жі гіт тер, күн бо ла ды ой ла нар лық,
Бі лім, әдет, ақыл ды ой ға алар лық.
На дан дық тан елі ріп бос қа жүр сек,
Мы на за ман көр се тер біз ге тар лық!
Өзің бі ліп, бі реу ге қыл саң жар лық,
Асыл сол – ақыл, бі лім бой да бар лық.
Ай ла, өті рік, ар сыз дық өнер емес,
Мен де анау дай бол сам деп тала сар лық.
Үл кен дер де мі нез жоқ таң да нар лық,
Олар дың қыл ған ісі ұр лық-қар лық.
Арам ой ды ақыл деп ар дан кү сіп,
Тү бін де тарт қыз бай ма ол бір зар лық!
Мы нау Абай – бір ға лым жол шы ғар лық,
За ман да сы бол ма ды сөз ді ұғар лық.
Ама лы жоқ, ай нал ды ен ді біз ге,
Күн ту ды ете гі не жа бы сар лық.
Пұл асы лы та был са, қол ға ала лық,
Кі сі емес ес ке ру сіз бос қа лар лық.
Күн де осын дай та был мас біз ге бас шы,
Күн бол са кей ін гі де қоз ға лар лық.
Үш-ақ нәр се адам ның
қа сие ті: ыс тық қай рат,
нұр лы ақыл, жы лы жү рек.
Бі лім ді ден шық қан сөз –
Та лап ты ға бол сын кез.
Абай
Даналық ойдан дән ізде
Өнер лі жі гіт өр де озар,
Өнер сіз жі гіт жер со ғар.
Өнер лі өр ге жү зе ді.
Ын та бол са адам да,
Қиын іс жоқ ға лам да.
Достарыңызбен бөлісу: 
