Бауыржан Момышұлы Москва үшін шайқас (роман)

213 
Мен тұрған орнымнан қозғалмай қала бердім. Генералдың соңынан ере жөнелді Мамонов. 
Мамонов генералға бастан - аяқ істелген істерімізді көрсетіп бір сағаттан кейін қайта 
ілесіп келді. 
Генералдың түндегі ызғары сынған, бұрынғысынан көңілді. Кінәлі түрде жақындап келіп 
маған: — Қарағым, қарт жаман ағаңды айыпқа бұйырмағын. Сәл, қызбалығым билеп 
кетіпті... Бірақ та барлық жағдайдың анық - қанығына жету өте қажет болды, -— деп басқа 
сөз қатпай аттанып жүріп кетті. 
Біз барлығымыз генерал қасындағыларымен бірге орманға енгенше, соңынан қарап 
тұрдық. 
— 
Ер көңілді, жігіт ағасы екен біздің генерал. Бұрын кім білсін, — деді Трофимов. 
— 
Ия, кішіден кішірейіп, кешірім сұрағаны, адамгершіліктің ең үлкен дәрежесі, — 
деді Мұхамедияров. 
— 
Қалай, жол-жөнекей генерал менің сілемді қатып па боқтаған болар, ә? — деп 
сұрадым Мамоновтан. Ол жымиып күліп:
—Жоқ, ең алғаш аздап кейіді. Соңынан аралап көріп жұмсарды. «Тағы не көрсетесіз?» 
деді маған. Мен оны тағы немістердің көбірек жатқан шетіне алып бардым. «Жоқ, 
шырағым, буларды мен көргемін» — деп менің айыбымды ашқан соң: «Енді сізге 
көрсетерлік ешнәрсе жоқ», — дедім. 
Барлығымыз Мамоновтың генералды алдаймын деп алдай алмағанына қарқ-қарқ күліп 
тұрғанымызда бір солдат келіп маған қағаз ұсынды. 
— Саяси жетекші Мәлік Ғабдуллин жіберіп еді, — деді ол. Дәптерден жыртып алынған 
бір жапырақ қағазға Мәлік қазақша «Батырлар тобын бастаған батыр Төлеген Тоқтаров 
екен...» деп жазыпты... 

жүктеу/скачать 1,68 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: