Ф. Энгельс: «Өмір бұл ақуызды денелердің тіршілік ету тәсілі, оның негізгі белгілері зат алмастыру, тітіркену, өсу және көбею» («Табиғат диалектикасы»)
Артур Шопенгауэр (1788–1860) «Дүние ерік және елес ретінде» А. Шопенгауэрдің ілімі бойынша, дүние - әмбебап ғарыштық еріктің көрінісі мен жүзеге асырылуы. Дүниедегі барлығы әлемдік еріктің айналып тұрған дөңгелегіне мәңгі байланған. Адам - өмір сүруге деген еріктің көрінісі, сондықтан оның табиғаты рационалды емес, ол иррационалды. Ақыл-ой еріктен кейін, екінші орында тұрады.
Ф. Ницше – өмір философиясының негізін қалаушы
Фридрих Ницше (1844-1900) Ницшенің пікірінше, өмір — болмыстың әмбебап сипаттамасы. «Өмір – бұл игілік. Өмір неғұрлым күшті, жарқын болса, соғұрлым жақсы болады. Өмірден қашу керек емес, ол азапқа толып кетсе де. Өмірге қуануға үйрену керек» Ницше үшін, өмір — күш жинағы, сондықтан ол биліктің максимумына ұмтылады
В. Дильтей өмір туралы
Вильгельм Дильтей (1833-1911) В. Дильтей философиясының орталық ұғымы – өмір адамның мәдени-тарихи болмысы ретінде. Философияның міндеті – өмірді оның өзінен, яғни оның уақыты мен тарихынан түсіну Дильтейдің зерттеуіндегі негізгі проблема – адамның жаны мен рухының дүниесі: «психикалық өмір біртұтас үзілмейтін ағым, оның мәні иррационалды». Дильтей «табиғат туралы ғылымдарды» және «рух туралы ғылымдарды» ажыратқан. Рух туралы ғылымдардың, олардың қатарындағы философия мен педагогиканың практикалық маңызы– өмірді тәртіпке келтіруге және кемел қалпына жеткізуге жәрдемдесу
Анри Бергсон өмір туралы
Анри Бергсон (1859-1941) Бергсон: «Нағыз дұрыс және алғашқы шындық - біртұтас өмір Материя және рух, бір-бірінен бөлек алып қарасақ, өмір ыдырауының өнімдері Өмірдің мәні - оның ұзақтығы арқылы, жасампаз эволюциясы мен өмірлік жігері арқылы ашылады»
