iM айыпты болы п калдым гой. Сонымды калай жуар екемш деп кысы- лып журхм!н... — Ж о к , ж о к , ш ы рагы м , атымды атаганы н У л п а н eKeyiM i3re улкен куаныш болды . Алмаймын д е ге т ц а \ аз- сынганын деп кетемш ... — Еркектер осындайга араласканда тук орайын таба алмайды. Есеней болган мен емес пе! 03iM алгызамын. Ала- ды! — дед! Улпан. — K en ii-кон бар гой, журеййс ендЕ Тойдан еш тене калып па ед!, арбага сала салынызшы, Науша апай... -
1 2 6
-
Есеней уялып калган болды . У лпан Ш ынарды онаш а- лап ок ет 1
п: — Эй, сен езш е не керек екенш бш есщ бе? Ак отау керек. Сол отау жайлауда т\гуя'\ турар. Кеш еден 6
epi отау-отау деп кыстырып калып жургешм сол да. Мына уйщш жайлауга апарма, кайын агана бер. Болды, болды , ашпа аузывды!.. П эу еск е козгалып к ег п . Ботасын ерткен ак нарды ж е- телеп, O cipen те кетш барады. Ауыл иелер1 ак ботаньщ артынан узак карап калды... VI
У лпан е з ауылына жакындаганша Есенейге баладай ер- к ел еп , к а л ж ы в д а с ы п
к ел е жатты. П э у еск е н щ иш нде де шынтактай отырып келедЕ — Есенейж ан, сен колге ш омылганда ж узем ю щ ? — Оны неге сурадын? — С у c e H i
кетере ала ма дегеш м гой. — Ж ок, мен колым ж еткен жерге гана ж узем ш ... — Ж узш у й р ен п н келе ме? — Онын маган Keperi не? Ж алгыз К дй ран к елден баска к ел дер дщ бэр ш ен д е аяктап ете берем. Б уры н о й ы н -к а л ж ы н г а ш о р к а к Е с е н е й , осы к у ш У лпанны н ыцгайына карай, У лпанды K yjwiprici келш ,
