Сабақтың түрі: Практикалық Мақсаты
жүктеу/скачать 50,24 Kb.
|
| IV- бөлім
Бауыры жерге тимеген, шалғысы күнге күймеген – Ақ сұңқарды жаралы сауысқан, қарға, құзғындар – Шоқып, түртіп талады. Қауырсыны желге ұшып, қос топшысы қанады. Арашалар ешкім жоқ Сұңқар маған қарады. Мен Сұңқарға қарадым, тұнжырап түндей қабағым. Қаламымның ұшымен құзғынның көзін ағыздым. Белбеуімді суырып сауысқан мен қарғаны – Сансыратып сабадым. Ақ Сұңқар құс былай деп - сабырлықпен үн қатты: “Жүрегімдей көрдің бе, қан жоса боп күн батты. Арашадан қалған жан, жан емес ол, жалған жан. Шапағат, мейірім күтпеймін мынау жалтақ жалғаннан” Сұңқар басын тасқа ұрды, Өз үкімін паш қылды. Жалғыздықтан қорықпаймын, топқа, жікке бөлінген, құм төбедей өрілген тобырлардан қорқамын. Аш бөрідей бүкеңдеп, жортсам, жалғыз жортамын. Тырналар үшар тізіліп, бұлдырық ұшар топтанып. Ал, құстардың тектісі — қырандар жалғыз самғайды. Жер мен Көкті шарлайды. Тексіз шиебөрілер оннан-бестен ұйлығып жүргенімен қампайып, Бірін-бірі аңдиды, бір-бірінен қорқады. Күн баласы Арыстан, түн перісі Сілеусін, тау серісі Барысың жалғыз-жалғыз жортады. Күйбеңдемей күй кешіп, өзіне-өзі сенеді тәкаппарлық, паңдықпен. Ығысады олардан былайғы топшыл аң біткен. Сыбыры көп болғанмен, сылдыры көп болғанмен – Жолбарыс үрікпес қамыстан. Ажалдан емес, Сұңқарша өлермін түбі намыстан. Күншіл топтан жерінген мен бір тарпаң құланмын, Күлсем жалғыз күлермін, жыласам жалғыз жылармын. Уатшы деп біреуге қол қусырып құнықпан. Құлай қалсам сүйегім табылар шыңырау құдықтан. V- бөлім Жалғыздықтың тозағын, тартқан жалғыз мен емес. Жалғыздар бірақ, көп емес. Ақындары Апаштың, шеттерінен қызыл шоқ, жел үрсе маздап жанады. Шабытты шақ, оқыс шақ. Қарашаңырақ Қағаны – Мырқасымұлы Нұрланжан үйренсең де от ұстап - сен де, жалғыз, дарасың. Уға, балға толтырған, жырдың күміс шарасын. Көк түріктің әуенін асқақтатқан әспеттеп, Рухына кетердей, топырақ түгіл тас көктеп. Медетбек тегі Темірхан, сен де мендей, жалғызсың. Қарға бойлы Есенбай, Дүйсенбайдың тумасы – Өлеңнің сұңғақ ағашы, Жәркеннің жалғыз ағасы – Айналаңа қарашы? Тұғырындай бүркіттің, Сен де мендей бір түпсің. Несіпбек Айттың оғлы, “Көкала үйрек” секілді – Сен де жалғыз құстайсың. Ата жырау Ақтамбердінің аузымен, Қасқалдақтың қанымен жіберейін ұшықтап, ұш, тағы да ұшып бақ. “Фариза қыз, Фариза қыз, өмірде ақындардың бәрі жалғыз”. Жалғыз, жалғыз, жалғыздарым-ай, рухани балмұздағым-ай! Балмұздағымды, жалғыздарымды жарға қамалап – Сары уайымға салғызба, Құдай! Тұз уатқан келсаптай ағарса да қастарың, ағарса да шаштарың – Жалғыздықтың дертіне шыдап бақ, замандастарым! Шыдаңдар, шыдап бақ! Шыдаңдар, шыдап бақ! Қараңғыға - шырақ сәт. Сусағанға - бұлақ сәт. Өмір бұлаң сағымдай, өмір деген бір-ақ сәт. жүктеу/скачать 50,24 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|