Саясаттанушылардың бір тобы оған қоғамды билікті жүргізетін немесе оған әсер ететтін мемлекет, партиялар және басқа саяси институттар туралы ғылым ретінде қарайды.
Екінші тобы саясаттануды ғылымға қатан негзделген, әсіресе тәжірибелік (эмпирикалық) әдіс-тәсілге сүйенген, нәтижесінде тексеріп білуге болатын ілім ретінде түсінеді. Оны жақтаушыларды бихевиористер дейді. Олар с. математика, кибернетика және т.с.с. нақтылы ғылымдарға телиді.
Бұл тұрғыдан с. дегеніміз саясат туралы, саясаттың адам және қоғам арасындағы қарым-қатынастар туралы жинақталған ғылым.
Қоғамда саяси құбылыстарды мен өзгерістердің мән-мағынасын түсініп-білу үшін мынадай әдістер пайдаланады: салыстармалы әдіс, жүйелеу ә., социологиялық ә., тарихи тәсіл, бихевиористік ә., нормативтік ә.
Бұрынғы Кеңес Одағы саясатты талқылауға ең дұрыс және мығзымас тәсіл болвп есептелген диалектикалық-материалисттік әдіс болатын. Ол табиғатты, қоғамдағы және санадағы құбылыстар мен процестерді бір-бірімен тығыз байланыста және үздіксіз даму жағдайында болады деп санайды.
