99
Қыс та ған бір Ма тай ға ке ліп жет ті.
Бел деу ге атын бай ла ды Ке бек се рі,
Боз қы рау бұр қы ра ған ат тың те рі.
Осы күн гі Боқ ты бай қыс тап жүр ген,
Қа ра жар тас – Ке бек тің кел ген же рі.
Сол үй ге кі ріп кел се «Кеш жа рық» деп,
Жат пақ тү гіл бол ған жоқ та ма ғын жеп.
Ол кез де шай бол май ды, су сы ны – құрт,
Ұсын ды қар сақ жон қып езіп әкеп.
Шал мен кем пір, та ғы бір мал шы ба ла,
Бар екен бір бой жет кен қы зы жә не.
Ки із үй, мал ды ай на ла шар бақ қор ған,
Там, қо ра жоқ, кі сі сі төр теу ға на.
Құрт ішіп әб ден кө ңі лі жай лан ған соң,
Бе кі тіп шар бақ қа аты сай лан ған соң,
Үй ие сі қо нақ тан жөн сұ ра ды,
Асын жеп әң гі ме ге ай лан ған соң.
Ке бек айт ты: «Аң қу ған То бық ты мыз,
Мен Ке бек пін де ген мін, бі ле мі сіз».
«Атым – Ке бек» де ген де жалт қа ра ды,
Ба ға на ғы ай тыл ған бой жет кен қыз.
Бай қай та дан сөз сұ рап қа йыр ма ды,
Әл гі қыз Ке бек тен көз а йыр ма ды.
«Қа ра ғым, қо на ғы ңа тө сек сал», – деп,
Үй ие сі жа ту ға да йын дал ды...
Түн ор та сы ау ған да шал да жат ты,
Қо рыл дап қат ты ұй қы ға әб ден бат ты.
Үй де гі лер теп-те гіс ұй ық та ған соң,
Ке бек ті кел ді-да ғы қыз оят ты:
«Ей, ба тыр, сен жа тыр сың ұй қың қан бай,
Мен жүр ген бір сор лы мын ба ғым жан бай.
Кө рін ген ге көз сүз ген көр се қы зар,
Әдеп сіз қыз дей сің ғой әл де қан дай.
Өз әлім ше сы на дым мен де се ні,
Сен қа лай деп ой ла дың, айт шы, ме ні?
Қыз дан сор лы бо ла ма бұл жал ған да,
Кез бол ма са өзі нің сүйер те ңі?
Атым – Ең лік, мы на шал – ме нің әкем,
Ма лы көп, бі рақ ер кек ба ла дан кем.
Жа сын да бұл да өзің дей ба тыр еді,
Қор бо лып, осы күн де әр кім ге жем.
Достарыңызбен бөлісу: