Т.И.Петракова ұсынған, ол құндылықтарды үш түрге:
«Өзін-өзі тану» арқылы жалпыадамзаттық құндылықтарды жарыққа шығару ізгілікке жол ашады. Ол адами құндылықтардың барлығын қамтиды.
Оның көріну дәрежесі тұлғаның рухани өсу деңгейін көрсетеді.
«Өзін-өзі тану»
Адамдар арасында да ақиқатты іздеу, табу, иелену қажеттігін сезінген. Ғылым пайда болғанға дейін адамдардың ақиқатты түсінуі өте көп мәнді болған Бәрінен де ақиқат әрқашан жоғары бағаланған. Бұл- адамның жоғары рухани-адамгершілік құндылығы.
2.АҚИҚАТ ӨЗІН-ӨЗІ ТАНУДЫҢ МАҚСАТЫ РЕТІНДЕ Нақты айтқанда, Ақиқат – ол өмірге негіз болатын қағида: рухани бастау, бүкіл жаратылыс арқылы өтетін барлық дүниетанымға ортақ бірыңғай мән. Оның мәнін түсіну тәжірибесі жүректің соғуымен, өкпенің тыныс алуымен және ар-ұждан үнімен үндестек қана ішкі жан дүниеде болады. Сондықтан халық даналығы «тәжірибе-ақиқаттың ұлы ұстазы» дейді.
Ақиқаттағы кемелділікке тек шындық, дұрыс әрекет, тыныштық, қиянат жасамау және сүйіспеншілік идеалдарының өмірмен қабысуы арқылы жетуге болады
Абсолюттік және салыстырмалы Ақиқат Көп жағдайда Ақиқат ретінде, айналада болып жатқан құбылыстардың дәлме дәл сипатталуын жиі қабылдауға болады. Мысалы, спектакльде актер патша болып ойнады делік. Ол тәж киіп, таққа отырады, жарлықтар шығарады, патшалықты басқарады... Спектакль аяқталғаннан соң, актер тәжін шешіп, өз киімін киіп үйіне қайтады. Біздің театрда көргеніміз де шындық, спектакльден соң болған да шындық. Бұларды деректер деп атауға болады, бірақ ақиқат емес.
Материалдық әлемнің барлық объектілері де тұрақты емес. Қандай да бір объектілер 100-200 жыл бар болғанменде мәңгілік емес. Барлық жаратылудың аяқталуы бар.
Ақиқат уақыттың үш кезеңінде: өткенде де, қазіргіде де және болашақта да тұрақты және өзгеріссіз болады.
Дәл сол сияқты адам да дүниеге келген сәттен ақ «өлім» бекетіне «жолдама» алады, Өз өмірінде адам немен айналысса да, белгіленген уақытта соңғы орынға жетеді. Сондықтан адам өмір сүру барысында мәңгілік пен өтпелінің қайсысы ақиқат екенін, өзгермелі мен өткіншінің мәңгілігі мен тұрақтылығын ажырата білуге үйренуі керек.
Тек қана біздің ішкі рухани мәніміз ғана өзгермейді, ол уақыттан да, қасиеттерден де биік. Ақиқатты тек қана оқып немесе тыңдап отырғанның өзінде адам өзін бақытты сезінеді.
