21
ультракүлгін жарық толқынымен жұмыс істейді, толқын ұзындығы— 0,27—0,4 мкм. Осындай
толқын препаратқа түскенде ол сәулені сіңіре отырып, өзінен жарық шығарады, бұл құбылыс
флуоресценция деп аталады. Шыққан жарық толқыны сінген жарық толқынына қарағанда әрдайым
ұзын болады. Кейбір заттар түскен жарық толқынының жартысын сіңіріп, өзінен жасыл, сары,
қызыл спектрді шығарады. Флуоресценция деп заттарды ультракүлгін жарығымен
шағырылыстырылғанда өзінен жарық бөлуін айтады. Оларға пигменттер, витаминдер, майлар
жатады. Кейбір заттарды флюрохром бояуларымен бояу арқылы флуоресценцияны көруге болады.
Мысалы, ДНК-ны акридин қызыл сары бояуымен боялғанда жасушадағы дизоксирибонуклеин
қышқылы (ДНҚ) ашық жасыл сәуле береді, ал рибонуклеин қышқылы (РНҚ) ашық қызғылт сәуле
береді. Бекітілгеннен кейін мүшелер бөліктерін концентрациясы жоғарлайтын спирттерде
ығыстырып, спиртті ксилолға, одан кейін ксилолды парафинге салады. Осылайша, фиксацияланған
ұлпа ауада қатып қалған тығыз парафинге айналады және оны кесуге болады. Қалыңдығы 5- мкм-
дей кесіндіні арнайы құрал микротом арқылы дайындайды. Мұндай кесінділер заттық шыныға
бекітіліп, парафин ксилолда ерітіліп,құрамындағы су спиртпен ығыстырылады. Содан кейін
кесінділерді суда еритін бояулармен бояуға болады. Тұрақты препараттар дайындау үшін боялған
кесінділерді әйнек арқылы канадалық бальзаммен жабады, бұндай препараттарды ұзақ уақытқа
дейін сақтауға болады. Бекітілген ұлпалар мен жасушаларды бояу үшін, әртүрлі табиғи және
синтетикалық бояулар пайдаланады. Табиғи бояулармен (гемотоксилин, кармин т.б.) кешенді
қосылыстар түзетін әртүрлі металдардың қышқылдары қолданады.
Синтетикалық бояуларды қышқылды және негізгі деп бөледі. Негізгі бояуларда сілтілік
қасиетін анықтайтын, құрамында амин топтары болатын тұздар негіздері болады. Мұндай бояулар
жасуша құрылымында қышқылдық топтармен тұзды байланыстар құрайды. Қышқылдық бояулар
құрамында гидроксильді топтар немесе СО2ОҺ топтарынан құралады. Негізгі (сілтілік) қасиетті
жасуша құрылымы қышқылдық бояулармен байланысын ацидо- немесе оксифильді деп атайды.
Клетка бөліктерін әр түрлі түске бір мезетте бояйтын түрлі бояулар коспалары қолданылады.
Осындай бояуларды пайдалана отырып, тек жасушаның морфологиялық айқын суреттемесіне қоса
оның химиялық кұрлымы жайлы мағлұматтар алуға болады. Ерекше химиялық заттарды
анықтайтын бояуларға гистохимиялық және цитохимиялық бояулар жатады. Цитохимиялық талдау
әдістері өте көп. Цитохимиялық реакцияға мысал ретінде ДНҚ-ға қолданатын кең таралған Фельген
реакциясын айтуға болады. Маңыздылығы, тек ДНҚ-да спецификалық қышқылдық гидролизден
кейін, дезоксирибоза пуриндердің ұсақталуынан альдегидті топтар пайда болады. Бұл топтар
арнайы индикатормен, Шифф реактиымен қызыл түс береді. Бұл бояу арқылы ДНҚ-ны, оның санын
анықтайды. Жеке амин қышқылдарымен (тирозин, триптофан, аргенин т.б.) реакциялар арқылы
белоктардың таралуын анықтауға болады. Липидтер мен майлар жасушаларда жақсы еритін арнайы
бояуларды айқындайды.
Цитохимиялық реакциялар арқылы ферменттерді анықтауға болады. Бұл реакцияның жалпы
принципі - микроскоп арқылы белокты ферменттердің өздері емес, өнімдердің белсенділіктерін
анықтайтын таралу аймақтары көрінеді.
Достарыңызбен бөлісу: