13
Кішкентай жүрегіміз қорқыныштан дір-дір етіп, ауыр үкім
еститіндей, қиын минөтті бастан кешіретінбіз. Оқымай
келгендіктен емес, мұғалімнің ызғарынан қорқушы едік.
Сонда бір қызымыздың айтқан сөзі есімде қалыпты: «Осы
мұғалімге ерегіскеннен өзім де мұғалім болып, баласы менің
қолыма түссе, «екіден» көзін аштырмас едім!» – деген.
Өзін мықты маманмын деп есептейтін ағайымыз сабағын
бәрінен жоғары қойып, сол арқылы беделін қанша
көтермелегенмен, осы сабақты жек көріп кеттік. Мұғалімді жек
көру арқылы, біздің жүрегімізде кінәсіз пәнге қарсы тұрақты
аллергия қалыптасты».
* * *
Достарыңызбен бөлісу: