Тексерген: Жанузакова Құралай Лириканың жанрлық түрлеріне ақындар шығармаларынан мысалдар теру Жанр
Лирикалық жанр түрлеріне ақындар шығармашылығынан мысалдар
жүктеу/скачать 82,27 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Ода: Жамбыл Жабаев «Амангелді» поэмасы
- Арнау М.Мақатаев «Фаризаға»
| Лирикалық жанр түрлеріне ақындар шығармашылығынан мысалдар:
Баллада: Қайнекей Жармағамбетов. «Ақын мен ажал» Ажал деген атың суық, Өмірді аяп көргенің жоқ. Тұрса жаспен бетін жуып Жанға пұрсат бергенің жоқ. Қартты еңіретіп қаба сақал, Жалғызына салдың құрық. Қызыл гүлді үздің қатал, Ардақтыны алдың жұлып. Қанға бөктің, қайғы төктің, Айтшы сонда тапқаныңды? Бірі ғой деп көнбіс көптің, Құрма маған қақпаныңды. Қалжырау неге керек, Бере алмаймын жас жанымды. Өлу маған тым ертерек, Аяқтамай дастанымды… Ода: Жамбыл Жабаев «Амангелді» поэмасы Ардагер Амангелді ердің ері, Кең өріс, жалпақ дала туған жері. Елі мен мекенінің туын ұстап, Қол бастап қан майданда аққан тері. Ленинді жаны сүйіп соңына ерген, Жауына ажал оғын тартқан мерген. Шешеден ел қамқоры ұл боп туып, Ер болып майданда да ұл боп өлген. Қазасы батырымның жұртты еңіреткен, Ол кезде Жамбылдың да жасын төккен, Бұл күнде ер еңбегін қошеметтеп, Шертемін жеңіс жырын мен де көппен. Өлген жоқ, Амангелді әлі тірі, Әнеки ілулі тур ақ семсері; Орнатып, ол көксеген арманды ойын, Мен де шат, рахаттанған қарттың бірі Батыр бол, балаларым бәрің дағы, Taп берген дұшпан иттің сынсын сағы. Семсерін Амангелді тот баспасын! Ел қорға, ұлы күннің туса шағы. Арнау М.Мақатаев «Фаризаға» Фариза! Фаризажан, Фариза-қыз, Өмірде ақындардың бәрі жалғыз. Шыдай-шыдай ақыры жалығармыз, Бірімізден біріміз арылармыз. Біздерді де жоқтайтын жан болса егер, Шаң басқан архивтерден табылармыз. Сен мені білесің бе, білесің бе? Жаралмаған жан екем күресуге. Жылай жүріп, өтірік күлесің де, Жүресің де қоясың, жүресің де. Бірі итеріп кеудемнен, бірі шалып, Тастағысы келеді күресінге. Фаризажан, сен соны білесің бе?... Жанарымды тұманмен тұмшаладым, ...Серіппесі үзіліп тұр садағым. Жігітінен қазақтың дос таба алмай, Қыз да болсаң мен саған мұң шағамын. Ауырлар деп ойлап па ем мұнша халім... Ақын болып несіне жаратылдым, Арасында қап қоймай қара түннің. Қасиетін сезем деп Ана тілдің, Қауырсыны қалмады қанатымның. Қу тірлікке құл болып, аяң басып, Құлашымды жая алмай баратырмын. Момын едім, жақсы едім, ұяң едім, Аттап өттім олардың қия белін. Енді, міне, қауқарсыз құр ашуды, Жия бергім келеді, жия бергім. Маңдайымнан сипаған бір жан болса, Енді қалған өмірімді қияр едім. Білмеймін, бұзықпын ба, жындымын ба?! Кеп тұрады тілегім мұңды-мұңға. Енді қалған өмірдің құрдымында, Өлтірсе де көмбеймін жырды құмға! Нөл болады деп айтам, жалтармаймын, Көбейтсең де қаншама мынды-мыңға... Айналаға қарайық анық барлап, (Түн кеткесін, күн шығып, жарық болмақ), He туралы жырласақ, Фариза-қыз, Бағыштайық бәрін де халыққа арнап. Фариза, Фаризажан, Фариза-қыз, Бірімізден біріміз арылармыз. Том-том болып дүкенде тұрмасақ та, Подвалдағы архивтен табылармыз... жүктеу/скачать 82,27 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|