| Алыстағы жақыным – Сағыныш
Кім сағынып, Ұлы күндей бір сағыныш бар менде,
Кім сүймеді, е, мені, Ыстығы оның сезіледі əр демде.
Сенен басқа жоқ ешкімнің керегі! Соның қалай тоңдырарын білсең ғой,
Неге менің Өмірімнің жолдары, Жүрегімнің домбығарын кеудемде.
Қайта-қайта саған алып келеді?!
Бұл екі ақынның өлеңінің мазмұны бірдей болғанымен тақырыбы екі бөлек. Екі өлеңде көрсетілетін мәселе сүйгеніне деген сағыныш. Сүйгендеріне деген сағынышы ақындарымыздың бойы мен ішкі ойын тербей түскендей.
Ерлан Жүніс поэзиясының маржандарын көргіңіз келсе, тұңғиығына тереңірек сүңгуіңізге тура келеді.
Күрделілігі – оның көпқырлылығында. Ақын стилі – стиль-синтез. Соның ішінде символизмге өзіндік орын береміз. Үнінде айықпас мұң мен тәкаппар жалғыздық бар.
Достарыңызбен бөлісу: |
