Қазақстанда қолданып жүрген заңдарға сәйкес кәсіпорындардың мынандай ұйымдық- құқықтық түрлері бар

1. 
   мемлекеттік кәсіпорын;
   
2. 
   серіктестік толық жауапкершілікпен (толық серіктестік), аралас жауапкершілікпен (аралас серіктестік), серіктестік шектеулі жауапкершілікпен (шектеулі серіктестік);
   
3. 
   акционерлік қоғам (ашық және жабық типтегі);
   
4. 
   шағын кәсіпорындар (бірлескен), кооперативтер;
   

Біздің елімізде командиттік серіктестіктің аралас түрлері әзірге дами қойған жоқ, кей жағдайда оған деген қажеттіліктің туындауы әбден мүмкін. Мысалы идеясы дайын жеке басты адам бар, осы идеяға сенім білдіріп мақұлдайтын кәсіпорын да бар. Осы идеяны жүзеге асыруға қажетті қаражат екеуінде де жоқ. Осыдан аралас серіктестік құралады, жеке адам оған шектеулі жауапкершілікпен, ал кәсіпорын толық мүшелікке енеді. Бұл жағдайда кәсіпорын банк иесінің кепілі, кәсіпорынның бақылауымен оған жеке адам жарлық етеді.

Жауапкершілігі шектеулі қоғамды ұйымдастыру үшін құрылтай келісім шартын жасау керек, онда фирманың аты, мекен жайы, кәсіпорынның қызмет түрі, бағыты, негізгі капитал мөлшері, қоғам мүшелерінің үлесі көрсетіледі. Ақша қаражатынан басқа қоғамды ұйымдастырушылардың бағалы материалдық заттар формасында заттық үлестері болуы да мүмкін (автомобиль, жер учаскелері, лицензия т.б.)

Қоғам мүшелерінің құқы жылына бір немесе екі рет өткізілетін қоғам мүшелерінің жиналысында анықталады, одан әрі даму алады. Жиналыстың маңызды шешімдер қабылдау құқы бар, атап айтқанда, жылдық балансты бекітеді, пайданы мақсатты, орынды пайдалануды анықтайды, шығындарды қысқартады, қоғамның төрағасын сайлауды немесе қайта сайлауды, оған әр қилы мәселелер бойынша тапсырмалар жүктейді. Қоғамның жұмысына бақылауды бақылау комиссиясы жүргізеді, оның мүшелерін жалпы жиналыспен тағайындайды.

Акционерлік қоғам – келесі сұрақта толығырақ қарастырылады.

Кооператив – ең алдымен бір топ адам – кооперативтің мүшелері болады. Жалпы ереже бойынша, олар үш адамнан кем болмауы керек. Егер кооператив әрекеті процесінде бұл сан азайса, оның жұмысы тоқталады.

Кооператив - сондай-ақ кәсіпорын, белгілі бір жағдайда қоғамдық қарым-қатынастар жүйесінде жекелеген ұйым болып келеді. Кооперативтің қызметшілер құрамы өзгерсе де, ол біркелкі ұйым ретінде өз әрекетін жалғастыра береді.

Кооперативтің әрекеті, олардың ортақ кооперативтік меншігі, не жалға алған немесе тегін пайдалануға берілген құрал-жабдықтарды қолдану арқылы жүзеге асырылады. Осы әрекеттің нәтижесінде өндірілген қосымша өнім мемлекет пен кооперативтер арасында бөлінеді, ал оның қалған бір бөлігі осы кооперативтің дамуына бағытталады және кооператив мүшелерінің еңбек ақысына жұмсалады.

Кооперативтің негізгі принциптері кооперативке өз еркімен кіру және одан шығу; кооператив мүшелерінің өндіріс процесінде олардың жұмысын (ісін) басқаруға қатысуы; кооперативтік шаруашылық жүргізу және белгілі бір шешім қабылдауда дербестігі; кооператив мүшелерінің еңбек етуге құқығы бар және олардың кооперативке қосқан үлесіне сәйкес табыс алуын, әлеуметтік әділеттілік пен әлеуметтік тепе-теңдікті сақтауы қамтамасыз етіледі.

Кооперативтік кәсіпорындар өздерінің мақсаты және әрекет ету мазмұны шегінде әртүрлі болып, бір-біріне ұқсамай ерекшеленеді. Олардың: өндірістік, тұтыну, аралас, өндірісті және тұтынуды үйлестіретін кооперативтер деп аталатын түрлері бар.

Кооперативті кәсіпорындардың артықшылығы да, кемшілігі де бар. Көпшілік елде өріс алғанына қарамастан іс жүзінде кооперативтердің салыстырмалы түрде үлес салмағы аса көп емес. Оның көптеген себептері бар, ең алдымен, кооперативтік кәсіпорындарда табысты капиталға айналдырмау тенденциясы байқалады, ол болса өндіріс тиімділігін төмендетеді, инновациялық процеске кедергі жасайды, құрылымдық қайта құруды қиындатады. Бір жағынан бұл форманың үлкен артықшылығы да бар, атап айтқанда, олардың ішіндегі маңыздысы меншік пен еңбектің бірлігінен туындайтын жоғары мотивациялық тиімділік. Алайда бұл тиімділік иесіз, ұжым меншігінің орнына, сол ұжым мүшелерінің меншігін енгізсе ғана көрініс алады.

Мемлекеттік кәсіпорындардың құқылық статусы көптеген елдерде әр түрлі. Тіпті бір елдің ішінде де мемлекеттік кәсіпорындардың жағдайын анықтап, реттейтін біртұтас заң актілері жоқ. Іс жүзінде әрбір кәсіпорын мемлекет пен нарық арасындағы қаражат және мүліктік қатынастарды реттейтін арнаулы қаулы-қарарларға сәйкес ұйымдасады, әрекет етеді. Осы аталып өткен шартты жағдайларға байланысты мемлекеттік кәсіпорындар үш топқа бөлінеді: бюджеттік кәсіпорындар, мемлекеттік корпорациялар (Паблик Корпорейшнз), аралас акционерлік қоғамдар.

Аралас фирмалардың өзіндік капиталы акционерлік капиталдан, капиталданған пайдадан, акциялары қор биржасында сатылатын болса эмиссиялық табыстан құралады. Мемлекет пен жеке акционерлер табысты өз қызметтерінің нәтижесінде дивиденд түрінде алып отырады. Аралас компаниялардың қоры қаржыларды пайдалануда мемлекеттік корпорациялармен салыстырғанда артық мүмкіндіктері бар. Аралас компаниялар шаруашылық ісін кәсіпкерлік және коммерциялық негізде жүргізеді. Алайда ел экономикасына аса маңызды деген жағдайда әкімшілік пен тиісті министрліктер мен ведомстволар бірлесе отырып жоспар да белгілейді. Мемлекеттік корпорациялармен салыстырғанда олардың үлкен шаруашылық дербестігі бар.