– 480 –
? л ы
(ойланып). Возможно, ты прав. В
семейном плане
я виноват перед вами. Не скрою, мое детство было счаст-
ливое. Для меня самые лучшие люди на земле, которые
не подлежат обсуждению, были мои родители. Но я стал
взрослеть, стал разбираться – что плохо, что хорошо, и
что мои родители хороши только для меня, а не для всех.
Что касается моего отторжения от дома, то... я должен
признаться, что ты, как духовный наставник, мне стал
неинтересным. (
?ры бґЈан аЎырайып, «айтып отырЈаныЎ
дґрыс емес јой» дегендей басын шайјайды).Ты внушал мне
никогда не рисковать в жизни. Я под этим влиянием вы-
рос робким, трусливым. Ты не мог ответить мне на те
вопросы, которые меня волновали; не смог меня защи-
тить от того одиночества, которое я испытывал. Я сильно
переживал становление своего «Я». Меня долго не поки-
дало чувство неуверенности. Мне показалось, что я чело-
век Богом обиженный, ни на что неспособный. Считал
себя потерянным. Но я отчаянно боролся, чтобы возмес-
тить свою бездарность хотя бы трудолюбием или знани-
ем. Чем больше я погружался в знание, тем больше отде-
лялся от тебя. И в
один прекрасный день понял, что по
мироощущению, по жизненной позиции, мы с
тобой раз-
ные люди разного поколения, хотя ты мне отец. И все
началось с этого. Думаю, в
этом ты сам больше виноват,
чем я... Уменя появилось желание убить тебя в себе (
бґЈан
шошына јараЈан ?рыЈа бґрылып), не в
прямом смысле,
конечно, (
„кесiне јайта бґрылып) чтобы стать самостоя-
тельной личностью. Потому что ты постоянно подавлял
мою волю своим отцовским положением. А я стремился
к свободе. Разве это не
естественно? Сейчас у
меня та-
кое состояние, что я не могу с
тобой воссоединиться,
нить, которая связывала нас, оборвана. Иногда во сне
вижу свое детство, где постоянно теряю тебя и не могу
найти. Когда просыпаюсь, меня одолевает страшная тоска
и безысходность... Вот такова моя судьба, в
которой мо-
жешь винить меня сколько угодно.
А р д а г е р. ‡з жаныЎныЎ тереЎiне батјан сайын,
„ркiмнiЎ маЎдайына жазылЈан бiр жалЈыздыјтыЎ бар
екенiн аЎЈарарыЎ аныј. Ајылдан азап шексеЎ, ол –
†зiЎнiЎ талайыЎ. ОЈан „кенi кiн„лаудыЎ јажетi жој. Егер
– 482 –
шынайы достыјтыЎ, риясыз кiсiлiктiЎ белгiсiндей
к†рiнетiн. Осындай бiр мамыражай тiршiлiгiм бiр кҐнi тас-
талјан болды... (
…рi јарай айтуЈа батылы бармаЈандай Ґнсiз
Достарыңызбен бөлісу: