8-775-909-01-77 125 ғажайып күш көз алдымнан сырып тастағандай
болды. Мен сол сәтте өмірдің шын бағасын айқын
сезіндім.
Шөлде өлемін бе? Жо-жоқ! Не істеу керегін түсін-
дім. Біріншіден, Вавилонға жетуім, екіншіден, қа-
рыз берген әр адамға жолығуым керек. Оларға ұзақ
жылға созылған қаңғу мен бақытсыздықтан кейін
елге оралдым, енді қарызымды қайтару үшін әрекет
ететінімді айтамын. Содан соң әйеліме арнап үй са-
лып, ата-анам мақтаныш етердей қаланың абырой-
лы тұрғыны болуға тиіспін.
Қарыздарым маған нағыз дұшпан екен-дағы, қа-
рыз берген жандар достарым болып шықты, өйткені
олар сенім артты ғой.
Өлермендікпен орнымнан тұрдым. Аштыққа да,
шөлге де назар аудармадым. Олар Вавилонға барар
жолымда кедергі келтіре алмады. Бойымда еркін
адамның рухы оянды, ол мені достарымды қай-
тарып, жауларыммен беріспей шайқасуға қайрап
бақты.
Қырылдаған даусымнан тәуелсіз адамға тән ерік-
жігерді сезінген түйелерімнің тұманданған көзде-
рінде тіршілік ұшқыны пайда болды. Шөккен тү-
йелерім бірнеше рет ұмтылыстан кейін төртаяқтап,
бойларын тіктеді де, ішкі түйсігімнің болжауына
сәйкес оларды Солтүстікке, яғни Вавилонға қарай
бағыттадым.
Ұзамай біз су көзін таптық. Жеткен жеріміз құ-
нарлы екен, өсімдік пен жеміс ағаштары да жетерлік.
Вавилонға барар жолды да таптым, өйткені ерікті
жан өмірдің түйінді мәселелер тізбегінен тұратынын
