Алдияр аруағыңа еткем, қымыз, Сені ішкен мұратына жеткен қымыз
жүктеу/скачать 22,52 Kb.
|
Торайыгироа
|
Қымыз Алдияр аруағыңа еткем, қымыз, Сені ішкен мұратына жеткен қымыз. Мейлі доңыз болсын, қоңыз болсын, Иеңнің түкірігін ем еткен қымыз. Бас иіп айдыныңа ауыл - аймақ, Қоясың қоғамыңды жіпсіз байлап. Құдай иіп құлқынға түсе қалсаң, Есілдей есіп, шалқып, ақақайлап. Тізеден сегіз қарыс қара саба, Жыбырлап айналаңда бала - шаға. Дүниеде неше түрлі нығымет бар ғой, Сонда да сенің жөнің жеке дара. Көпірсең жұмсақ иісі анадайдан, Кеудеңді жарып кетер әлде қайдан. Екпінің еш нәрсеге жол бере ме, Өзендей гүр - гүр етіп аққан сайдан! Адамның дүниедегі бәрі досың, Сиқыр ма, бұ не ғажап сенің осың? Ерінге бір - екі күн тимей жүрсең, Келтірмей, құрыстатып көңіл қошын. Шалдардың піскен даусың есін алып, Отыртпай үйлеріне түрткі салып, Мейлің теп, мейлің ақыр, мейлің жекір, Кек қылмас саған ешкім көңілі қалып. Магнитің түстік жерден қонақ бұрып, Әдейі сәлем үшін бұрыс жүріп, Бай, кедей, жақсы , жаман, төре, қара, Жапырылып ыңғайыңа бәйік тұрып. Әсіресе, қажы, сопы, қожа - молда, Сартта - сұрт таспықтарын алып қолға. Жаудыртып келгеннен - ақ баталарын, А, құдай, оңда да, оңда, аруақ қолда. Осылай зиярат қып жұрттың бәрі, Аузыңнан шыққан сөзің болып дәрі. «Мырза - еке, ие солай» деп бас изесе, Тәштитіп танауыңды онан әрі. Сапырсаң сар шараға құлаш керіп, Жиылған мейманыңа құйып беріп, Ата ұлын, ене қызын безіп тастап, Кетпей ме, екі ұдайда саған еріп. Кәсіпсіз көзін сатқан сорлы кедей, Қоя ма піскек аңдып тентіремей. Атағыңды көтерер алғыс айтып, Байғұсқа бір жұтқызсаң « кет, шық » демей. Шатып - пұт, не қылсаң да сөзің дәмді, Кісі жоқ бұ жиһанда сенен сәнді. Қымызсыз, маған салса Аплатон бол, Көрмессің сөзің тыңдар ешбір жанды. Басыңнан қымыз кетсе, қызық кетер, Сын - сыйық, сәулетіңді бұзып кетер. Кешегі бәйек болып отырған жұрт, Күдерін бүгін сенен үзіп кетер. Арам тер болма, достым, текке шауып, Алғанша аузыңды бас қымыз тауып. Қымыз тап та қ... бер, лапыр ,ақыр, Жерде сөзім қалар деп қылма хауіп. Ей, қымыз, ыза қылдың қолға түспей, Онда мен жүремін ғой күйіп - піспей. Жүректегі қапамды айтқызар ем, Өлсем де жұртқа беріп, өзім ішпей. ОҚУ Бүгіндегі жастарға оқу міндет, Тек кана оқуменен өнер білмек, Өнер-білім, адалдық, ар-намысты Жоятын надандық қой емсіз індет. Бар қиынды тек қана ғылым жеңбек, Оқыса баска елдердей қатарға енбек. Білімге ел боп аңсап құмарланса, Жетілмек аз-ақ жылда жоғары өрлеп. Көрші елдер өнерсізді қорлап күлмек, Оқу мен бірлік болса, көзіне ілмек. Қараңғы Қарынбайдай надан болсаң, Байлығыңа иелік бермес күндеп. Өнерлі ел бар мұқтажын жерден ембек. Өнермен техникалы жұмсап еңбек. «А, құдай, өзі берден» түк шықпайды, Талаптанып, талпынсаң сонда бермек. Алдыңғы ел малға емес, жерге сенбек, Бар мұқтажы адамның жерден өнбек. Басқаға малайлыққа жеккен күшті Жұмсасақ өзің үшін шындап терлеп. Өнерге сай боп келсін бірлік, ерлік, Сонда ғана аларсың сен де теңдік. Надандықтан екенін білесіз бе, Көрінгенге болғаның семіз жемдік. Ел болуға алдымен білім тірек, Бір сөзді, бір ауызды намыс керек, Жалғыз ғана оқумен теңелмейсің, Алты ауыз-азғын болсаң қоян жүрек. Қажырлы ел жаннан арын артық көрмек, Өнерге ұмтылатын аңсап-шөлдеп. Қорғайды елін, жерін каныменен, Болмайды жаннан қорқып басын имек. Наданды әркім жейді нандай илеп, Жыртқыш ілген үйректей тірі жүндеп. Өгей бала секілді тесік өкпе Жалғанда теддік көрмей жаны күймек. «Ел» дейтін адал басшы әзір сирек. Көпшілігі табансыз, қорқақ күйрек. Елі үшін құрбанға шалса разы Кім бар еді ту ұстаған елін сүйреп?! Төре көрсе жалаң бас шұлғып, билеп, Бәйек боп әулиедей ізін сүймек. Елге келсе, өтірік мақтанатын: «Қорқайын ба, ұлыққа айттым сөйдеп». Ел үшін еңбек етсең, халқың сүймек, «Біз үшін отқа, суға түсіп жүр» деп. Ер өлсе де, еңбегін ел өшірмес, Неше мың жыл өтсе де тарих білмек! жүктеу/скачать 22,52 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|