Әйтеке шешен бірде Қаздауысты Қазыбекке келіп сәлем береді. Бұл Әйтекенің әлі жастау кезі болса керек.
-Уа, бала! Атадан жақсы ұл туса – елдің туы болады, жаман ұл туса – соры болады деуші еді. Соның қайсысы боласың ? – дейді Қазыбек.
- Ораздының кәрісі қартайғанда қазына болады, шиырлының кәрісі қартайғанда қазба болады деуші еді? - дейді Әйтеке.
- Иншалла, қазынамыз, - дейді Қазыбек.
– Ендеше, біз елдің туымыз! –дейді Әйтеке шешен.
Әйтеке бидің әділ билігі Әйтеке ешкімнің атақ-даңқына қарамастан, әділ билік жасаған.
Би бір жолы құн даулай Ұлы жүзге келеді. Төле би қарсы алып:
-Биеке жол болсын?-дейді.
-Айтқаныңыз келсін, би! Жол болмақ сізден болсын!
-Тірімен танысқалы келдік, өліге болысқалы келдік,-дейді Әйтеке.
-Бұйрығыңызға құлдық. Қылышыңыз болса – мойнымызға, құшағыңыз болса – қойнымызға, – деп Төле орнынан тұрады.
-Биеке, мойын бұрмас па екенсіз?
-Жарлық сізден болған соң, жабдық бізден!
Төле би тысқа шығып кеткен соң Әйтеке бірге келген жолдастарына:
-Сіздер не ұқтыңыздар? Ердің құны екі ауыз сөз деген осы. Төле би отаулап қыз беретін болды, - депті.
-Оны қайдан білдіңіз? – дейді жолдастары.
-«Қылышың болса мойныма» дегені – айыбын мойындағаны. «Құшағыңыз болса – қойныма» дегені – кісінің құнына жасаулап қыз беремін дегені, мен тұспалдап айнып қалмайсыз ба деп едім, «Сіз келіссеңіз, біз қамына кірістік» деп шығып кетті, – деп мән-жайды түсіндіріп беріпті. Айтқандай-ақ, Төле би құн даулай келген қонақтарын отаулап, жасаулап қыз беріп, екі-үш күнде разығып қайырыпты.