Биохимиялық қасиеті. B.anthracis биохимиялық тұрғыдан жоғары активті. Ол оттегін глюкоза, сахароза, мальтоза, трегалоза газдарынсыз ферменттейді, күкіртсутегін түзеді, сүтті ашытады және пептонизирлейді.
Антигендік қасиеті. Үш негізгі антиген топтарын бөледі - капсулалы антиген, токсинді (плазмидалармен коделенеді, олар жоқта штамм авирулентті), соматикалық антигендер.
Капсулды антигендер басқа бактериялардың К-антигендерінен химиялық тұрғыдан өзгеше, полипептидті, ие организмінде пайда болады.
Соматикалық антигендер – клетка қабырғасының полисахаридтері, термотұрақты, сыртқы ортада және өліктерде ұзақ сақтала алады.
Токсин протиктивті антигенге (қорғаныш антиденелерінің синтезін индуцирлейді), летальді факторға ие.
Патогендік факторлары - капсула және токсин.
Лабораторлық диагностикасы. Аурулардан алынатын зерттеу материалы клиникалық формасына байланысты болады. Терілік формасында шарларды жаралық немесе карбкнкулалық бөледі, ішектікте-кіші дәрет, өкпелікте-дымқылдығын, септикалық түрінде-қанды алады. Зерттеу үшін сыртқы орта обьектілері, жануарлар материалы, тамақ өнімдері алынады.
Бактериоскопиялық әдіс адам мен жануарлардан алынған материалдардан капсуламен қапталған, граммоң таяқшаларды табу үшін қолданылады, ал споралар сыртқы ортадан алынады. Көбіне капсулалы антиденелер мен спораларды табуда, флюоресцирленуші антидене әдісі қолданылады.
Негізгі әдіс - бактериологиялық лабораторияларда өте қауіпті инфекцияларды қарапайым орталарда егу арқылы қозғалғыштығын анықтайды, Грамм әдісімен бояйды және биохимиялық ерекшеліктерін анықтайды.
Прокариоттар транскрипциясы.
Транскрипция - РНК жасау үшін ДНК транскрипцияланады, содан кейін ақуыздарды алу үшін кодталады.
Транскрипцияны РНҚ полимеразалары деп аталатын ферменттер тобы жүзеге асырады, олар жасуша бөлінетін кезде ДНҚ репликациясына жауап беретін ферменттер сияқты РНҚ тізбегін синтездеуге маманданған.
Прокариоттық организмдерде РНҚ-полимераза 5 полипептидтік суббірліктен тұрады, олардың екеуі бірдей. α, α, β, β 'суббірліктері ферменттің орталық бөлігін құрайды және әр транскрипция оқиғасы кезінде жиналады және бөлшектеледі.
α суббірліктері-ДНҚ мен фермент арасындағы байланысты қамтамасыз ететін суббірліктер; β суббірлігі трифосфатты рибонуклеотидтермен байланысады, ал β'суббірлігі көрсетілген матрицалық ДНҚ тізбегімен байланысады.
Бесінші суббірлік деп аталатын σ транскрипцияның инициациясына қатысады және полимеразаға специфкалық қасиет береді.
Инициация (басталуы)
Бұл РНҚ-полимеразаның σ суббірлігіне байланысты, өйткені ол ДНҚ мен ферменттің өзара әрекеттесуіне делдал болып, оны промотор тізбегін тануға қабілетті етеді. Инициация ұзындығы шамамен 10 нуклеотид болатын кейбір түсік түсіретін транскрипттер шығарылған кезде аяқталады.
Элонгация(ұзаруы)
Σ-суббірлік ферменттен бөлінген кезде мРНҚ молекуласының 5'-3 '(секундына шамамен 40 нуклеотид) бағытында синтезінен тұратын созылу фазасы басталады.
Терминация(тоқтауы)
Прокариоттардағы Терминация екі түрлі сигнал түріне байланысты, ол ро-тәуелді және ро-тәуелсіз болуы мүмкін.
Рo-тәуелсіз терминация әдетте гуанин-цитозин (GC) қайталануларына бай белгілі бір гендік тізбектермен басқарылады.