А. Диана Қызы екен Тастанбектің ақын Сара
жүктеу/скачать 58,01 Kb.
|
| Жансая
Бұраңдап асау керей жүрсем-дағы Тоқтыдай борышқа кеттім уа дариға-ай. Баста құдай бұйыртпаса, нәсіп етпес зарлағанға. Тұңғиық сезім терең барлағанға. Тақсыр-ау, он жетіге биыл жеттім. Сан жүйрік ілесе алмас самғағанда. Хан, қара шаршы топта сөз сөйледім, Көз көрмей, бәрі бекер нанбағанға. Бөденедей қырғи алған жұмарлармын Құдайым қуат берсе шыбынжанға. Арсалаң, Саниязбек іздеп келіп, Шошыған жүгірістен танбағанға. Сөйледім қаз мойынды жарма-жалмен Әкеме ұлдай боп ем біткен малмен. Аулында Тұрысбектің сөз сөйлестім Баласы Қожағұлдың Біржан салмен. Үйінде отыр едім Тұрысбектің, Бұл үйге құдай айдап дұрыс кеппін. Қасында жеті-сегіз жат кісі бар, Сөйлес деп даусы шықты Жүнісбектің. «Бұл үйде кім бар?»—деді келе сала-ақ. Отыр ем домбырамды қолыма ала-ақ. Есімбек, Маман құтым, ер Шерубай, Қасына еріп келген өңшең, манап. Кісі екен отыз екі жолаушымен. Ақ үйдің жабығынан көрсем санап. «Сүйінші, іздеген қыз осында»— деп, Біреуін тонап жатыр жаудай талап. Сырлаған домбырасын қолына алып Ән шырқап қоя берді жүндей сабап. Біреуі атын ұстап тұр шаужайынан, Сөзінің білдім Біржан ыңғайынан. Толықсып — төңкеріліп ән шырқап тұр Сүйтсе де шошымадым айғайынан. Сонда Біржанның қызды Шақырып айтқан сөзі. А.Аружан Бұл үйде Сара бар ма, келсін бері, Іздеген келіп тұрмын Біржан сері, Жолықпай сөзі өктемге жүрген шығар, Ауылында Тұрысбектің өлер жері! Сайраған Орта жүздің бұлбұлымын, Арғынның, Алтай-Қарпық — ақтан кері. Барабар сөзі теңдес адам болса, Көңілімнің тарқаушы еді қайғы-шері, Қырандай аспандағы желді күнгі. Дауысымның көтерілер шықса тері, Болжаған жер шаршысын майталманмын, Жасымнан маған мағлұм қыз не дері. Алтын менен күмістің нақысындай, Міні жоқ, бізден шығар сөз бедері. Шатыр тік көк майсаға, бір тайды сой, Кешікпей үйден шықсын болса енері. Ақ иық мұз балақпын жерге түспес, Кең қолтық арғымақпын алқымы іспес, Басайын аптығыңды, тез шық, Сара, Сен түгіл әкеңдеймен болдым істес. Бұл үйде Сара бар ма, отыр нағып? Қарсы ұшпай тоты құстай қанат қағып, Жел қабыз, жез тағалы еңреумін, Қара тер шыққан сайын кетем ағып. Ғаламға машһүр болдым өлең жаттан, Қысқартам адымыңды бір-ақ аттап, Ұялып үлкендерден отыр едім, Айғайлап ұран салды «Қарқабаттап». жүктеу/скачать 58,01 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|