Абайдың 14-қара сөзі
Тірі адамның жүректен аяулы жері бола ма? Біздің қазақтың жүректі кісі дегені - батыр кісі дегені. Онан басқа жүректің қасиеттерін анықтап біле алмайды. Рақымдылық, мейірбандылық, әртүрлі істе адам баласын өз бауырым деп, езіне ойлағандай оларға да болса игі еді демек, бұлар - жүрек ісі. Асықтық та - жүректің ісі. Тіл жүректің айтқанына көнсе, жалған шықпайды. Амалдың тілін алса, жүрек ұмыт қалады. Қазақтың «жүректісі» мақтауға сыймайды. Айтқанға көнгіш, уағдада тұрғыш, бойын жаманшылықтан тез жиып алғыш, көштің соңынан итше ере бермей, адасқан көптен атының басын бұрып алуға жараған, әділетті ақыл мойындаған нәрсеге, қиын да болса, мойындау, әділетті ақыл мойындамаған нәрсеге, оңай да болса, мойындамау - ерлік, батырлық осы болмаса, қазақтың айтқан батыры - әншейін жүректі емес, қасқыр жүректі деген сөз.
Қазақ та адам баласы ғой, көбі ақылсыздығынан азбайды, ақылдың сөзін ұғып аларлық жүректе жігер, қайрат, байлаулылықтың жоқтығынан азады. Білімді білсе де, арсыз, қайратсыздығынан ескермей, ұстамай кетеді. Жаманшылыққа бір елігіп кеткен соң, бойын жиып алып кетерлік қайрат қазақта кем болады. Осы жұрттың көбінің айтып жүрген мықты жігіт, ер жігіт, пысық жігіт деп ат қойып жүрген кісілерінің бәрі - пәлеге, жаманшылыққа еліртпек үшін, бірін-бірі «айда, батырлап!» қыздырып алады да, артын ойлатпай, азғыратұғын сөздері. Әйтпесе құдайға терістіктен, не ар мен ұятқа терістіктен сілкініп, бойын жиып ала алмаған кісі, үнемі жаманшылыққа, мақтанға салынып, өз бойын өзі бір тексермей кеткен кісі, тәуір жігіт түгіл, әуелі адам ба өзі? Абайдың 14-қара сөзінде жүрек тек адамның өмір сүруін қамтамасыз етіп қана қоймай, адамдың рақымдылық, мейірімділік , жақсылық жасауы, аяушылық танытуы да осы жүректің әсерінен болатынын түсіну. Кенже Матақұлы (17 ғ., Қарағанды облысы Қарқаралы ауданы Темірші ауылы – ө.ж.б.) – би.
Орта жүз құрамындағы Найман тайпасы Матай руынан Ол кейін Бір аталық болып кеткен. Әкесі Матақ жоңғар шапқыншылығы кезінде ел қорғауға қатысқан. Кенже де әке жолын қуып, жас кезінде мергендікпен, батырлықпен көзге түскен. Орта жастан асқан соң шешендік өнерге бейімделіп, билік құра бастайды. Шешендік тапқырлығы, әділ билігі арқасында ел құрметіне ие болады. Халық арасында “Кенженің беделі әрдайым үстем, ешкім оның айтқанын екі етпейді” деген сөз сақталған.
Достарыңызбен бөлісу: |